Er was een tijd dat ik altijd punctueel was. Nauwgezet. Stipt. Precies.
Optimaal geconcentreerd. Gestructureerd en netjes. Ik kon mezelf tot in perfectie concentreren en deed dat vaak en graag met volle overgave. Ik kwam overal op tijd en zag dat als een van mijn beste eigenschappen. Als ik ergens mee bezig was, dan maakte ik het af. Zo goed mogelijk, want minder was ondenkbaar. Ik maakte geen spelfouten en als het wel gebeurde, achtervolgde het me de rest van de dag. Een goede beoordeling was heilig en ik faalde alleen indien ik het niet belangrijk vond. Ik had controle over alles. Ordening en regelmaat.
Het is weg. Ik heb het niet meer. Mijn concentratie heeft een opmerkelijk korte tijdspanne. Ik kom nooit meer zo op tijd. Mijn werk is soms slordig, mijn bureau onopgeruimd en ik zie dingen over het hoofd. Heb soms het idee dat ik geen controle heb. Ben sneller afgeleid dan vroeger. Kan belangrijke dingen gemakzuchtig laten varen.
Ik vraag me af of het te maken heeft met ouder worden. Of is het aantal verantwoordelijkheden waar ik dagelijks mee te maken heb te groot? De sociale contacten te gespreid en veeleisend? Of komt het door de samenleving waarin mobiele telefoons, e-mail en internet de behoefte aan instant bevrediging veroorzaken?
Hoewel ik geenszins ongelukkig ben, wil ik het weer terug.
De vraag is alleen hoe.
Geef een reactie