Verbazingwekkend om te zien hoe het lichaam werkt. Eigenlijk had ik al voor dat croissantje iets moeten vermoeden. Mijn lichaam dacht vast: ah, eindelijk een vrije dag, nu kan ik doen en laten wat *ik* wil.
Pas om een uur of drie in de middag begon het na wat prikkelende waarschuwingen echt. In plaats van de leuke dingen te doen die ik voor mijn vrije dag had bedacht, werd de WC mijn locatie.
’s Avonds sloeg de koorts toe. Koud, warm, koud, warm. Een ouderwets gevoel, ik kan me de laatste keer koorts niet herinneren.
Maar vandaag mag ik niet ziek zijn, ik heb veel te veel belangrijke dingen te doen. Nu ben ik in dubio. Mijn maag rommelt, de thermometer meet 38 graden (oraal, dus tel er maar wat bovenop). Wel 10 uur onafgebroken geslapen. Zou ik de gok wagen en gewoon naar werk gaan?
Ik haat kotsen. Het klopt gewoon niet.
Geef een reactie