De beterschapskaarten in de Bruna naast het ziekenhuis waren
uitverkocht, op een paar extreem lelijke exemplaren na. Ik kocht een
Fokke & Sukke. De man achter de toonbank verpakte het boekje in
gerecycled rood papier met een grote komma erop.
Het bezoekuur was nog niet begonnen. Ik bladerde gedachteloos nog door wat boeken heen.
Het duurde lang voordat de lift kwam.
Naast mij stond M. Babbelend, sterk, vermoeid. Alweer de tweede keer vandaag.
Om ons heen verzamelden zich mensen met hetzelfde doel: hun geliefden
op te zoeken. Sommigen vol verdriet, anderen gelaten, weer anderen
opgewonden en blij vanwege een geboorte. Allemaal gespannen.
Wij moesten als enigen en laatsten op de vijfde verdieping eruit.
“Nu gaan we wat minder woorden in een zin gebruiken en een beetje zachtjes doen”, zei M.
“Ok?”, fluisterde ik.
Daar lag ze. Swaan.
In haar eentje op een kamer.
Witjes. In een Snoopy-pyjama, een beetje van de wereld. De narcose had zijn uitwerking niet gemist.
Haar hoofd kaal, bedekt met een gebreid kapje tegen de kou.
Een bakje vol kots naast haar op bed.
Ik schrok. Even.
Haar sterke persoonlijkheid en haar dappere optimisme zorgen er soms
voor dat je vergeet hoe ziek ze is. Ze houdt zich sterk en positief, om
sterk en positief terug te krijgen. Dat werkt. In al die tijd heeft ze
nog nooit n?et gevraagd hoe het met mij is, nog nooit niet gepraat over
andere mensen, nog nooit de aandacht louter op zichzelf gericht. Haar
houding laat iedereen die het ‘zo erg’ vindt in schril contrast bij
haar verbleken. Ze houdt zichzelf staande zodat ze, als het eenmaal
voorbij is, niets heeft gemist.
Uit haar oksel liep een slangetje naar een reservoir dat in een plastic tasje op de grond stond.
Door het slangetje liep vocht vermengd met bloed.
De operatie was goed gegaan.
“Hallo”, zei ze. Een beetje stoned. Ze lachte.
Ik kon niet anders dan teruglachen.
“Hee, je hebt je nieuwe oorbellen in”, zei ze.
Swaan maakt het mij zo gemakkelijk om van haar te houden.
Voor die gave heb ik een groeiend grenzenloos respect.
Reacties
43 reacties op “Operatiet”
Wederom een mooi verwoord stukje over een sterk persoon die door iets vreselijks moet gaan. Erg goed dat je daar zo vaak bent, dat zal haar ongetwijfeld sterken. “Ze houdt zich sterk en positief, om sterk en positief terug te krijgen” schrijf je, een voortreffelijke beschrijving. Geef haar sterkte en positief! Mooi Merel!
En waarom heerst er toch altijd zo’n naar sfeertje in ziekenhuizen?
Wellicht dat ’t helpt wanneer ze de muren een kleurtje zouden geven.
Als het op de kinderafdeling kan waarom dan bijvoorbeeld niet bij oncologie?
En een spuitbusje dennegeur kan ook geen kwaad.
En inderdaad zijn het meestal bezoekers en niet zozeer pati?nten die zich beroerd voelen.
Gek eigenlijk want welke van de twee is er nu eigenlijk ziek?
…zo fietste ik laatst door de stad en dacht: hoe zou het eigenlijk met dat meisje van merelroze zijn die in het ziekenhuis lag…
Wat zo’n weblog al niet vermag.
Ik wens haar heel veel beterschap!
Wat wordt al het andere in ons leven ineens ondergschikt, wanneer we dit soort berichten leven.
Misschien leuk idee om alle lezers van Merelroze een kaartje aan Swaan te laten sturen…
Langs deze weg in ieder geval veel beterschap en geluk in het leven.
Ik ben voor. Ga het met lunchpauze direct versturen. Waar ligt ze?
T.a.v. ‘Swaan’, in het juiste ziekenhuis moet wel aankomen, toch?
God wat een geneuzel weer zeg, kun je daar nou niet een keer mee ophouden?
die link had je wel achterwege mogen laten Betsy…against lifeloggers.. :’)
Wat een lieve vriendin. Sterkte, jullie allebei.
Lief en ontroerend stukje.
@Merel:
Ik hoop dat je vriendin zich er doorheen slaat.
@Betsy:
Ik hoop dat jij op de plek van Merels’ vriendin mag innemen. Want je bent al ziek.
nee een ander doodwensen is een gezonde houding Gelkinghe, wat ben jij sneu zeg, nog sneuer dan die lijfloggert merel hier, gadverdamme zeg andermans leed een beetje uitmelken op zo’n kutlog.
Hee zeg Betsy, je HOEFT hier niet te komen hoor!
@Betsy: PLOINK
@Mariska, dat doe ik dan ook doorgaans niet hoor maak je niet druk.
Schitterend stukje…..
@Betsy;nog nooit wat meegemaakt zeker…?!
Moeilijk dit te lezen, omdat ze in mijn hoofd nog steeds dat meisje met de donkere bos krullen en de schommel op haar kamer is. Hoop dat ze dat snel weer wordt, met of zonder schommel. Sterkte, allebei.
Zeker modern, stoer doen over ziektes. Flink hoor!! Prachtig stukje weer Merel!!
@ Jacqueline: ik denk dat het eerder andersom is. Niet tegen het leven opgewassen zijn is zo’n kruis. Ik ben niet gelovig, maar als ik het zou zijn dan zou ik voor hem/haar bidden.
Anyways. Kunnen we het onderwerp afsluiten en doorgaan met wat wel telt?
Wit. check em.
das dus een film.
Besty heeft me zojuist gebanned. Nu moet ik huilen.
Maar even over de titel van dit toch stukje: Operatiet, is dat de borst van een operazangeres? Zo’n grote, indrukwekkende? Zo eentje die toebehoort aan de Bianca Castafiori’s van deze wereld. De borst van het soort vrouw waarvan je weet dat het voorbij is als zij begint te zingen?
’t ain’t over till the fat lady sings: “HAAAAAAAAH,
IEK LAAAA-HAAACH
BEIJ ‘T ZIEN,
VAN MIJN SCHOOOOOOOOOOOO-HOOOOONHEIJD
IN DEEEEEE SPIEGEEEL.”
Of zoiets?
Maar Merels posting al aangeeft: echte schoonheid zit in dingen die gebeuren, die mensen doen, en die kan je in een spiegel niet zien.
@Max, extrrrrra gratizzzz met saus voor jou knuppel, weg met lifeloggerts, stelletje emostinkhoeren hier.
Ooh, Betsy kleine Betsy, probeer je me te dissen of solliciteer je naar een petsie op je kontje die rood en schraal is van de pis en van de strontjes.
Ach ja, ik weet het, ik heb een mooie carriere als negert misgelopen. Niks aan te doen. In een volgend leven meer geluk. En ook dan zal ik erover berichten.
Godsamme, ga je dan weer tegen iedereen in van die ellenlange lulverhalen je sneue bestaantje opdringen, god allemachtig wat hoop ik dat er geen leven na je dood zal zijn max, kan je dat tripodlutserlog van je ook niet tijdig deleten ofzo, kolere wat een boel zieligheid bij elkaar zeg.
Eerlijk gezegd hoop ik ook dat er geen leven na m’n dood is. Maar goed, dat zou u ongetwijfeld worst wezen.
Ik kwam Swaan van de week tegen op de foto, waar ze op bezoek was bij vrienden-van-een-vriend, die toen net baby Bram hadden gekregen. Ik herkende haar direct door je eerdere logs, die ook mij waren bijgebleven. Wat een mooie naam, wat een mooie vrouw!
Ontroerend stukje. Veel sterkte aan Swaan en ook aan jou.
Betsy; je vindt deze site blijkbaar toch zo interessant dat je er steeds blijft terugkomen. Zeur dan ook niet en ga zelf fatsoenlijk leren schrijven, voor je bot commentaar geeft op een ander.
Wat kun je je dan machteloos voelen he?
Prachtig, rakend, stukje weer..
Sterkte!
@Marleen, je hebt gelijk, ik ben stiekum zelf ook een lijfloggert, want niemand begrijpt mij, ik ben alleen op zoek naar iets, ik weet niet wat het is, owja het is een woordenboek en een paar taallessen, dat mis ik zo dat goeie ouwe correct gespelde nederlands, ik voel me…*snif*, sterf toch joh teef!
Brrr… wat een enge commenters hier, vooral ene japie, ik bedoel wat een engnek is dat zeg.
Betsy, je vervuilt de reacties met offtopic gescheld op anderen. Ik verzoek je hierbij dit niet meer te doen.
Een vriendelijk verzoek verdient gehonoreerd, toedeloe…
Zucht.
Kaartje is onderweg, Merel.
Prachtig mooi rakend stukje! Zeer ontroerend.
De vijfde verdieping! Bij Dino Buzatti betekent de kelder juist de dood. Hopelijk voor Swaan klopt zijn kijk op verdiepingen.
Heel veel sterkte voor Swaan, Merel. In tegenstelling tot wat sommigen denken, vind ik het juist ontroerend als je er over kunt schrijven op een manier die mensen raakt, zonder dat het goedkoop wordt. En dat kun jij, vind ik.
Mensen, Betsy staat graag in de spotlights of het publiek nou juicht of heel hard BOEH roept. Laat ‘r lekker links liggen!
@ Merel: Heel veel sterkte meis. Ik weet wat voor een klote ziekte het is. En het is geweldig om te zien hoe mensen ermee om gaan. Prachtig verhaal, kippevel. Heel veel sterkte en een dikke knuf (ook al ken ik r niet) aan Swaan ook.
Hulde aan Merel en Swaan, omdat zij het leven met alle facetten, rotte en geweldige, gretig aannemen. Dat durft niet iedereen (neem Betsy als voorbeeld).
Heel mooi stukje hoor! Ik heb aan mijn moeder gemerkt hoeveel verdriet zo’n ziekte je kan brengen, toen haar tante het had. Maar ik denk inderdaad ook dat positief zijn een heel goed medicijn is…. Veel Sterkte!
Betsy (zegt de naam niet genoeg???) weet niet waar ze het over heeft…