Op tv was Ad Melkert. In een van de post-verkiezingspraatjes zat hij aan tafel met vele anderen die elkaars woorden herhaalden maar dan net even iets anders. En ik maar kijken.
"Ad Melkert!!", riep ik vol verbazing hardop in mijn eentje. Dat die meneer nog leefde! En dat hij in Nederland was. Want dat hij leefde, wist ik bij nader inzien wel, maar hij zat ergens in het buitenland, omdat wij hem hier alleen nog maar kunnen zien als het fysiek onpasselijk geworden hoopje naast Pim Fortuyn in het slotdebat bij de gemeenteraadverkiezingen.
Ad Melkert zag er goed uit. Hij had iets frivools over zich. Het buitenland had hem duidelijk goed gedaan.
Hij praatte wel anders en ik vroeg me af of hij zijn haar had laten verven.
Ineens wist ik het.
Het was Frank de Grave, van de VVD.
Ai.
Ik zat er nog het meest mee omdat ik heel hard Ad Melkert had geroepen. Zometeen had iemand me gehoord! Hoewel de kans daarop net zo klein als de kansen die de improbablity drive uit de Hitchhiker's Guide to the Galaxy kiest. Ik ging volledig af door mijn opmerking over Ad Melkert, dat stond vast.
"Ik bedoel Frank de Grave!!", riep ik toen.
Tegen niemand. Mind you.
Geef een reactie