In de sportschool (niet te vroeg juichen) was het rustig. Nee, het was niet rustig, het was leeg. Ik, Merel Roze, uw nederige logster, was alleen. Al-leen in de sportschool.
Ik was vijftien keer trotser op mezelf.
Reden 1: omdat ik in mijn agenda heel groot had geschreven dat ik naar de sportschool moest
Reden 2: omdat ik weer eens naar de sportschool ging, en nu dan echt
Reden 3: omdat het eindelijk zomer was buiten en ik toch besloot te gaan
En dat allemaal maal vijf.
Eerst ging ik fietsen, omdat ik daar het beste in ben wegens jarenlange oefening in het wild. Na veertien minuten gebeurde er het eerste onverwachte: er kwam iemand anders binnen. Het was een jongen van wie de doelen hoogstwaarschijnlijk tegengesteld waren aan die van mij, daar hij mager als een latje was, maar vast een goede conditie had.
Na het fietsen ging ik de Total Abdominal doen. De Total Abdominal noem ik altijd Totaal Abominabel want het ziet er niet uit en het werkt volgens mij voor geen meter. Maar toch doe ik 'm, want de charmante sportschooleraar zegt dat het goed voor me is.
De nieuwe bezoeker kwam broodmager de kleedkamer uit geslungeld.
En toen gebeurde het tweede onverwachte.
Hoewel de sportschool op mij na geheel leeg was, slungelde de jongen récht op mijn apparaat af!
Ik was net klaar met 12x Total Abdominal maar wilde nog zeker 2x 12x totaal abominabel doen. Het was een rústpauze! Van 30 seconden, precies zoals mijn schema voorschrijft.
De jongen ging echter naast het apparaat staan alsof ik elk moment weg kon gaan. Hij keek me niet aan, maar hij grinnikte wel een beetje, wat ik hoogst irritant vond. Ik wilde de jongen zeggen dat hij met een ander apparaat moest beginnen, maar in plaats daarvan begon ik snel aan mijn 2e ronde 12x. Terwijl ik pas tien seconden rustpauze had gehad!
12x ging ik naar voren. 12x ging ik naar achteren. 12x dacht ik: 'Jongen, ga ergens anders staan!' 12x dacht ik: 'Waar moet ik nou kijken, want je staat voor mijn neus, ei'. Heel ver weg voelde ik iets wat de dag erna misschien spierpijn zou worden.
De slungelige, bepukkelde (niet dat ik keek, maar ik zag het heus wel) jongen keek heel content toen ik niet een derde keer aan 12x begon. Ik droop af. Tevreden nam hij plaats op het apparaat. Hij had gewonnen. Victorie was zijn deel en dat straalde hij uit in de richting van alle andere aanwezigen (ik).
Ik had nog een uur in de sportschool te gaan en kon al die tijd nadenken over het ontbreken van sociaal gevoel bij hem en het gebrek aan assertiviteit bij mij.
Geef een reactie