De werkdag liep op zijn einde.
Het was zonnig, warm voor de tijd van het jaar. De mensen die het konden, gingen voordat ze naar huis gingen nog even langs een terras.
Ik bestelde een witbier met citroen, traditioneel mijn eerste terrasdrankje. Ik zette mijn zonnebril op en leunde wat achterover op mijn terrasstoeltje. Iets wat op de oncomfortabele stoeltjes heel moeilijk bleek, maar hé, het seizoen was geopend. Vanaf nu werd het leven alleen nog maar mooier dan het al was.
Naast me kwam een vrouw van mijn leeftijd zitten.
Ze bestelde een Spa Rood.
Ah!
Spa Rood!
Ik had het mijn vriendinnen zien doen, de afgelopen jaren, maar vooral het afgelopen jaar. Hoe vaak had ik niet in een café of op een terras gezeten dat me de Spa Rood overkwam.
Er viel iets uit de boom in mijn décolleté.
Ik viste het er tussenuit. Het was een dingetje.
Een man trok een huilende peuter mee het terras op en zei dat papa even iets moest drinken.
Een vrouw van mijn leeftijd zette haar fiets vast en zwaaide naar de vrouw naast me. Ze liep vrolijk op haar af.
Ze wisselden kussen en groeten en weersomstandigheden uit. De vrouw ging zitten.
“Ik moet je iets vertellen”, zei de vrouw die er als eerste zat.
Zou ik het zeggen?
Zou ik het roepen?
“Ik ben zwanger”, zei ze.
Ik glimlachte.
De vrouw tegenover haar stond juichend op om haar nogmaals te kussen.
Geef een reactie