Een ouder echtpaar komt de S-Bahn binnen.
De vrouw neemt naast mij plaats, voor de man is er geen zitplek meer.
“Wilt u zitten?”, vraag ik aan de man, in een soort Neder-Duits gemompel, omdat ik hoop dat mijn gebaren voor zich spreken. Ik ben nog lang niet zeker van mijn Duits. Wollen. Möchten. Sitzen. Sie. Vraagteken.
“Nein, danke schön”, zegt de man, vriendelijk glimlachend.
“Wat zijn ze hier nog beleefd hè”, zegt hij dan opgetogen tegen zijn vrouw, in het Nederlands.
Beeldschoon “IKje”! Doorsturen.
PS Wil deze meeslepende blogproductiviteit zeggen dat je ook al aan hoofdstuk vijf begonnen bent?
lol!
Whahahahahahahahahaha! Hoe heb je gereageerd?
Hahaha geweldig!
Kostelijk!
hahahahaha… en jij natuurlijk naast je schoenen van trots en verder angstvallig je mond gehouden 🙂
Té grappig! En zo complimenteus dat ze meteen geloofden dat je een Deutscher was!
Hoe herkenbaar. Ha!
Hele fijne stukjes… keep ‘em coming!
En vergeet de foto’s niet svp.
Wat Pim zegt, blogproductiviteit. Berlijn maakt bijna de oude weblogger in je los, zoveel stukjes zijn er ineens. Nu nog een ‘Op de fiets’ in Berlijn 🙂
It’s a small world after all!
Komt me hier in Canada wel heel erg bekend voor!
dat is een goed teken dat je in de ogen van de touristen al doorgaat voor autochtoon, hihi…
Haha, Merel Rosa!
Ik ben jaloers op je Merel, want ik ben alweer terug van een paar dagen Berlijn en mis het. Fijn om met jouw stukjes nog te kunnen nagenieten!
Tip: de Teufelsberg. Dat is een heuvel in het westen van Berlijn, gebouwd op puinresten van WO2 en gebruikt door de Amerikanen om een afluisterstation op de bouwen. Verlaten sinds de muur viel, en nu vooral een puinzooi. Maar wel een heel indrukwekkende puinzooi, mét uitzicht over Berlijn. Metrostation Heerstrasse.
Ik sluit me aan bij Nicole; Teufelsberg, al dan niet een van de mooiste plekjes in Berlijn!
LOL:-)
Geef een reactie