De afgelopen dagen onderging ik psychoanalyse.
Niet op de traditionele manier met een sofa en een arts, maar in de woonkamer, met mijn puberdagboeken als spiegel van mijn onderbewuste.
Ik herlas mijn prilste dagboeken, een voor een, voor het eerst sinds jaren.
Zorgvuldig.
En met in mijn gedachten een publiek.
Want ik had ‘ja’ gezegd op de vraag of ik uit mijn puberdagboeken wilde voorlezen.
Tijdens Echt Gebeurd. Ik had koorts toen ik ‘ja’ zei.
Elke keer dat ik me herinnerde dat ik ging voorlezen uit die volstrekt geheime werken, sidderde er een golf van angst door mijn lichaam.
Gelukkig was ik de laatste tijd vaker bij Echt Gebeurd geweest, waar ik andere, dappere slachtoffers van Paulien Cornelisse en Micha Wertheim ook uit hun puberdagboeken had horen voorlezen. Altijd mijn favoriete onderdeel van de middag/avond.
Zorgvuldig koos ik het stuk dat ik zou gaan openbaren. Merel van 14, maart 1990. Precies 22 jaar geleden. Lang genoeg geleden om te zeggen ‘ja, maar toen was ik 14’, en helder genoeg van geest om iets over te brengen.
Zo zenuwachtig als ik van tevoren geweest was, zo rustig was ik toen ik uiteindelijk het podium betrad.
Mijn stem liet me niet in de steek.
Er werd gelachen. Er werd gereageerd met instemmende herkenning, er werd ‘jezus’ gemompeld, ik weet niet waarom, er werd weer gelachen (maar dat kwam omdat er een foto van mij als puber geprojecteerd werd), er werd ge-‘ooh’d.
En toen was het af en mocht ik weer terug naar mijn plek.
Met een kloppend hart.
Hoe louterend was dit! Ik had dagenlang in mijn pubergeest doorgebracht, was tot hernieuwde inzichten over mezelf gekomen, had ontdekt dat ik eigenlijk geen steek veranderd ben, dat ik nog steeds dezelfde onhandigheden heb, mijn ratio laat beslissen en de totaal zichtbare dingen soms niet zie.
Maar dat was niet erg.
Het was eigenlijk wel goed.
Of, zoals ik schreef toen ik 14 was: te wowie.
————————————————————————————————
‘Echt Gebeurd’ is een erg leuke maandelijkse middag waarop waargebeurde verhalen verteld worden. Die kunnen geestig zijn, spannend, of ontroerend. Iedereen kan een verhaal komen vertellen. Heb je zelf een goed verhaal dat je op het podium wilt overbrengen? Mail dan naar echtgebeurd@toomler.nl. Doen!
Geef een reactie