Jawel! Weer een plogje. Hoera!
Ik ging een lange fietstocht maken. Halverwege had ik een probleem.
Probleem opgelost!
Een tip aan u: koop een nieuw zadel, de luxe is ongekend.
Na de lange fietstocht trof ik mijn naam aan op een geeltje op een muur.
Met ‘januari?’ erachter.
Heel mysterieus.
Hoera! Een weekend weg! Van tevoren kochten we boodschappen. We vergaten een beetje expres bijna alle gezonde dingen.
Tijdens het weekend deden we tikkertje op het strand. Ik was ‘m gelukkig maar één keer. Daarna merkten ze dat ik geen bal aan was, en lieten ze me ongemoeid foto’s maken. Bijvoorbeeld van deze smurf (hij werd vlak hierna getikt).
Verder was er niemand. Behalve de loeiharde wind die het zand deed racen. Als je dicht genoeg bij de grond kwam, kreeg je een gratis gezichtsbehandeling.
Tijdens het weekend hadden we een belangrijke taak. We moesten aanmoedigen. De halve marathon. We trotseerden de neerslag en rukwinden, hulden ons in vuilniszakken, regenjassen, sjaals, handschoenen en thermokleding en schreeuwden de longen uit ons lijf. Vele renners riepen naar ons terug dat wij helden waren. Verdomd, het bleek zo te zijn.
Enkele handschoenen, je vindt ze deze dagen overal, eenzaam slingerend op een plek waar niemand ze meer vindt. Op maandag vond ik één leren handschoen. Een mooi exemplaar, zonde om zomaar te vereenzamen. Ik legde de handschoen op een achteropje, in het zicht, in de hoop dat iemand hem zou vinden. Op dinsdag vond ik weer een handschoen, en warempel! Hij hoorde bij de eerste. Ik legde hem ernaast. Het voelde als een teken, zeker toen het setje een uur later weg was. Nu maar hopen dat de meenemer de rechtmatige eigenaar was.
Ik ging naar James Vincent McMorrow in het Concertgebouw en niemand kan die naam onthouden, dus gewoon een paar keer zeggen. James Vincent McMorrow. Luister en raak in extase.
Ik gaf een schrijftraining in Tilburg bij het bkkc en ik had het over de gekke teksten die gemeenten en bedrijven altijd op borden zetten. Toen ik terugliep naar het station, bevestigde dit bord mijn verhaal. Fietsen ruimen, wie zegt dat nou? De gemeente. Die zegt dat. Als enige.
Toen werd het zondag! Tegen mijn eigen verwachting in was ik erg onder de indruk van Suzanne Vega in Paradiso. Humor, slim, mooie teksten, mooie stem. Prachtige avond. Iets minder prachtige foto (waarom maken mensen foto’s van artiesten op het podium? De foto’s worden altijd lelijk en je stoort er anderen alleen maar mee. Mee ophouden dus, doe ik het ook, goed?).
Geef een reactie