Omdat mijn stukje brood in de kaasfondue was gevallen, moest ik een liedje zingen. Dit oude ritueel had ik net nog aan mijn tafelgenoot uitgelegd in de wetenschap dat ik nooit zo stom zou zijn om mijn stukje brood in de fondue te laten vallen. Tsk, ben echt niet onhandig ofzo. Maar anders geschiedde. Ik zong het eerste liedje dat in me opkwam.
Drie kleine kleutertjes die zaten op een hek
bovenop een hek.
Drie kleine kleutertjes die zaten op een hek
op een moooooie dag in september.
Zo, dat was eruit.
Nog een stukje brood. Terwijl ik mijn stukje brood langzaam in de warme kaas doopte, vroeg ik mij ineens ten zeerste af wat die kleuters daar op dat hek deden. Ik kwam niet verder dan dit eerste couplet.
Ik vroeg het mijn tafelgenoot. Wij dachten lang na. Wij kwamen er niet op. Maar we waren het over één ding eens: één van die kleuters valt aan het eind van het hek op de grond.
Maar wat blijkt nu?! Er gebeurt helemaal niets! Zij vielen gans niet! Zij spráken slechts ergens over. En wel over krekeltjes en korenbloempjes blauw, korenbloempjes blauw, over krekeltjes en korenbloempjes blauw, op die mooie warme dag in september. Waarom wisten wij dan zo zeker dat er iemand af viel?
Reacties
15 reacties op “Drie kleine kleutertjes”
Ach, Jan Huigen brak zijn ton in duigen, Hummeltje Tummeltje viel van de wagen. Humpty Dumpty dan?
Humpty dumpty sat on a wall
Humpty dumpty had a great fall
All the King’s horses
And all the King’s men
Couldn’t put Humpty together again
Op een rode paddestoe rood met witte stippen… etc etc…
..krak zei toen de paddestoel etc etc..
zomaar door de lucht…
misschien daarvan?
Ja het antwoord is reuze simpel, dat kon je namelijk helemaal niet weten, omdat het nou eenmaal nooit gebeurd is. Het was een onderdeel van je sadistische fantasieen die je als kind had op de kleuterschool omdat je steeds dat rot liedje moest zingen. Je wou dat de Juf eraf viel maar omdat dat nooit gebeurde moest het maar 1 van de kleutertjes worden.
De combinatie van hoog (zitten, staan, lopen …) en vallen is een logische. Van hoog naar laag.
Dat je samen zoekend zo’n vervolg ‘bedenkt’ is mijn inziens niet geheel verwonderlijk. De kans dat een luchtballon voorbij komt waar ze instappen en waarmee ze dan verder vliegen is bijvoorbeeld een stuk kleiner.
het is toch ook (wat raadselachtig) een mohoie zomerse dag in september?
Of ook niet?
Bij het verliezen van brood in de kaasfondue is het schema toch zweepslagen, stokslagen en bij de derde keer met een steen aan je been in het meer?
nee, steen aan je been in de fondue!
(hehe..)
Asterix! Ik moest na drie keer brood laten vallen inderdaad de Amstel in.
Tenminste iemand die zijn klassiekers kent. Broeva! Haro!
Errare humanum est
Hansepansekevertje, dié viel van een hek ! Maar wel in z’n eentje!
Maartje: je hebt gelijk. 🙂
Het kan er natuurlijk mee te maken hebben dat ik op een protchr. kleuterschool heb gezeten, maar bij ons kwam er een molenaar en die joeg ze van het hek. Dat hek stond dus kennelijk ook bij een molen. Zo zie je maar.
Jaaaaah, Els klent de klassiekers:
Hansepansekevertje klom eens op een hek
neer viel de regen en spoelde hansje weg
op kwam de zon, die maakte alles droog
Hansepansekevertje klom toen weer omhoog.
Zojuist nog gezongen voor dochterlief:
Drie kleine kleutertjes, die zaten op een hek, boven op een hek.
Drie kleine kleutertjes, die zaten op een hek, op een mooie dag in september
Waarover spraken zij die drie daar op dat hek, Boven op dat hek
Waarover spraken zij die drie daar op dat hek,
Op die mooie dag in september
’t Was over krekeltjes en korenbloemen blauw, korenbloemen blauw
’t Was over krekeltjes en korenbloemen blauw,
Op een mooie dag in september.