We genoten van de zon op het terras toen we plotseling een druppel voelden. Ik keek naar de lucht, naar de hoeveelheid mensen op het terras en naar de beperkte ruimte binnen. Binnen een paar seconden zaten we in het etablissement op de bank te kijken naar hoe iedereen buiten gillend opstond.
De regen kwam snel en met volle bakken.
Verderop stond de jonge fluitist met zijn twee hondjes. Even ervoor waren we langs hem gelopen en hadden we zijn bont en blauw geslagen ogen gezien.
Terwijl de kletterende regen de straat schoonveegde, legde hij zijn jas over zijn twee hondjes heen.
Zijn fluit verborg hij onder zijn jas.
Er was geen goede schuilplek. Hij bleef staan, een beetje ineengedoken.
Ik stond op en rende naar buiten.
Met de inhoud van het muntgeldvakje in mijn portemonnee rende ik door de druppels naar hem toe.
Het bakje waar het geld in moest, zat vol water.
Ik stopte het in zijn handen en rende weer naar binnen. 
Geef een reactie