We konden niet op de naam van Egbert Jan Weeber komen. Uiteindelijk
moesten zelfs S. bellen om erachter te komen (ik zei: “Frans van
Eeghen, zoiets”).
“Oh, dat heb ik ook altijd met iets anders”, riep B.. “Dat ik er niet op kan komen hoe het ook alweer heet.”
Ze was vergeten wat ze ook alweer altijd vergat.
Maar daarna wist ze het weer, het woord waar ze nooit op kon komen.
Zo’n ding in het park, een soort prieeltje, maar dan geen prieeltje,
waar slechts een paar mensen kunnen staan, maar je gaat er eigenlijk
nooit in staan, en het is heel romantisch, en vast ook iets met violen,
iets van vroeger ook eigenlijk wel en volgens ons eindigt het op -ium.
Of -um.
Sindsdien zit ik met haar probleem opgescheept.
Hoe h??t zo’n locatie/podium?
Geef een reactie