Ik heb bezoek van J. en H. uit London. Ze kwamen aan door gewoon de regen te volgen en compleet doorweekt stonden ze gisteren op mijn deurmat. Gelukkig zijn ze in London wel iets gewend, alleen zingt Heather Nova daar mooie liedjes over dat niets zo heelt als Londonse regen, terwijl de Amsterdamse regen dergelijke kwaliteiten niet kent. Ik heb ze in ieder geval nog niet ontdekt.*

We aten uit. We wenten naar een kleine plaats dichtbij. We hadden avondeten en dronken wijn. We praatten over verleden tijden en over nieuwe plannen.
Toen kregen we de bil, euh check.

Bij de rekening zaten salmiaklollies.
Niet te beroerd iets nieuws te proberen, namen ze er allebei eentje.
“This is really nice”, zei J. Ik waarschuwde haar voor het moment dat de salmiak uit de lollie zou komen drijven. Ze wilde niet luisteren, nice and creamy, zei ze. Smikkel smakkel.

Ik kende het woord voor salmiak niet in het Engels, dus zei ik salty liquorice. De Engelse dames keken me vreemd aan. All Sorts Salt?
Waarschijnlijk vermoedden ze dat ik mijn talen door elkaar haalde, dus sabbelden ze rustig voort.

Ineens sprong J. op en gilde het uit.
Er zit iets in mijn lollie!, gilde ze (in het Engels, duh). Getverdemme! Dit is vies! Bah! Het druipt eruit!
Ze stond op haar stoel alsof er een muis onder de tafel liep. Toen gooide ze de lollie weg in haar lege wijnglas.
Getverdemme, zei ze, dat was echt heel vies.

Ik at intussen lekker mijn salmiaklollie en zoog met flinke kracht de zoute drap uit het harde omhulsel.
H. sabbelde vlijtig voort terwijl J. haar mond spoelde met water.
Ik wist echter dat H. nog niet was aangekomen op het punt dat het zout uit de lollie zou komen. Het was slechts een kwestie van tijd.

Een aantal minuten later lagen er in het wijnglas van J. twee lollies op elkaar.
Ik had twee vies kijkende Engelse kennissen tegenover me aan tafel.

Toen ik ze later op de avond een stroopwafel wilde laten proeven, bedankten ze beleefd.


* het valt allemaal mee. Heather Nova, hoor ik net nu ik het nummer goed beluister, zingt alleen maar dat niets kan vallen als Londonse regen en dat er een (man?)mensch is die beter heelt dan wie dan ook. Amsterdamse regen kan ook erg goed vallen.


Reacties

21 reacties op “Salmiak”

  1. Whahahah, domme Engelsen!
    Salmiak is overigens “Sal ammoniac” en dat zou ik ook niet willen eten als ik niet wist wat het was. Ammonijakkes!

  2. Hihi, dat enthousiasme over nieuwe dingen hebben ze vlot afgeleerd!!

  3. een stroopwafel afslaan? rare lui die engelsen.(tikt met wijsvinger tegen de slaap).

  4. Haha, zelfde ervaring met Engelse professor die er prat op ging alles te proberen…de salmoniaklollie bij de rekening in het Groningse restaurant ging ook hem te ver. De meeste andere deelnemers aan het internationale seminar probeerden het niet eens. Rare gewoonte eigenlijk, zoute snoepjes bij de rekening.

  5. “We wenten” … Moet ik ff over nadenken…

  6. ‘Domme Engelsen’? Eet jij maar eens haggis. Ohnee dat is Schots.

  7. Al eens een salmonellalollie geprobeerd?

  8. Zeiden ze nog wat over je natte tafel?

  9. Ze noemt geen manmensch, bevooroordeelde.

  10. Ik moest ook even nadenken: Wenten….
    Maar Merel. Zat je soms op de Prinsengracht in Amsterdam te knabbelen? Ze geven daar ook lollies en snoepjes nadat je je buikje hebt volgegeten.
    En Engelsen zijn ook gek! Zo. Thee drinken om 4 uur. Opzouten. Dan wil je een biertje!

  11. Vreemd, want engelsen kennen wel salmiak, Licorice heet het daar.

  12. Toch jammer van die stroopwafel. Mijn ervaring is dat die meestal zeer in de smaak valt bij niet-Nederlanders!

  13. je moet engelsen boerenkool voorzetten en erbij vertellen dat het je birthday treat is…

  14. Hihi… gekke Engelsen!

  15. Drop kun je ook proberen, dat kennen we eigenlijk alleen hier in nederland… Russen gaan zowat over hun nek 😉

  16. Zonet zong ik nog:”Zachtjes tikt de regen tegen t vensterraam, liedje van de eenzaamheid….” de jeugdkraker van niemand minder dan Rob de Nijs. Hollandsche regenromantiek.

  17. Vallende regen… klinkt bijna diep.

  18. Ils sont fous, ces Anglais.

  19. Heather Nova kom dan ook oorspronkelijk van Bermuda en ze zingt over de Londense regen alleen maar vanuit haar bed: “Keep me, keep me, in your bed, all day, all day / Nothing heals me like you do / nothing falls like London rain / Nothing heals me like you do”

  20. Salmiak, ik doe er een moord voor. Vooral zout. En in poedervorm ben ik helemaal een tijdje van de wereld 😉

  21. Hahaha!! Lol 😛
    Zelf ben ik verzot op salmiak, hoe zouter, hoe beter. Vooral die zwartwitkogels van Napoleon, heerlijk!

Geef een reactie

Je e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *