Ik stond te wachten in een portiek dat wel eens opgeknapt mocht worden. Kleurrijke reclamefolders lagen over het grijze beton van de vloer verspreid. Kapotgescheurd door schoenen, uit elkaar gereten door de deur. Ik stond er al een minuut of tien en vroeg me af of mijn afspraak wel zou komen.
Aan de overkant van de straat zag ik een oude vrouw achter een raam op drie hoog. Ze keek naar buiten, naar de straat. Ze was grijs. Niet alleen haar haar was grijs, maar ook haar gezicht. Alle kleur was uit haar weggezogen. Ik dacht even dat ze verstild was, maar ze nam een trekje van een sigaret. De rook van haar sigaret omcirkelde haar lichaam en maakte haar omgeving grijzer. De vitrage was sterk verkleurd.
Ze hield nauwlettend in de gaten wat er gebeurde. Mij had ze ook gezien. Ik knikte haar toe, maar een reactie bleef uit. Haar priemende ogen en haar fanatieke rookbeweging deden me huiveren. Ik wisselde van standbeen.
Ze waren aan het werk aan de weg. Een grote bulldozer greep naar bakstenen. De oude vrouw leek het niet te zien, ze keek naar mij. Of verbeeldde ik het me? Ik liep een stukje naar rechts. Ze volgde me met haar blik. Ik liep terug naar mijn portiek en zij keek met mij mee. Ik keek op mijn horloge.
Ik besloot weg te gaan.
Bij het weglopen groette ik de oude mevrouw met een duidelijke zwaaibeweging.
Ze groette me niet, maar volgde mijn beweging terwijl ik wegliep.
Reacties
14 reacties op “Grijs”
Ze is TV aan het kijken, reality TV, waarbij ze reactieloos consumeert als stand in voor het echte leven. Wat een triest verhaal.
Ja, treurig zeg… Ik zou bijna zeggen, bel es aan. Ze is vast ook nog mooi materiaal om stukjes over te schrijven.
Ik ben ook aan het werk. ‘het’.
Flauw, maar reuze goed bedoeld.
x
Nu het zonnetje zo heerlijk schijnt toch nog maar ‘ns even terug naar de Plaats Delict, zou ik zeggen.
en nog iets van die afspraak gehoord?
Er wordt aan de weg gewerkt. Een bulldozer hapt stapels stenen op. Ik zie het uit mijn ooghoek. Aan de overkant staat een jonge vrouw op de stoep. Ik neem een trek van mijn sigaret. De vrouw, of is het een meisje, loopt heen en weer. Besluiteloos. Uiteindelijk zwaait ze. Geniet er maar van.
Ze hebben gaten gegraven in de weg. Dat doen ze elke vijf jaar. ’s Ochtend vroeg beginnen ze met grote graafmachines die veel lawaai maken. Na een paar weken gooien ze de gaten weer dicht, en leggen de klinkers terug. Dan is de straat weer leeg.
Het is mooi weer, het zonnetje schijnt en de Merels fluiten. Hoera, de zomer is begonnen!
Leuk dat je zo bewust van standbeen wisselt.
Waarom zou die vrouw toch zo naar je kijken, had je toevallig die Pippi Langkous outfit nog aan?
…. of had je je MP3speler hard aan staan en belde je afspraak dat het wat later zou worden en hoorde je dat niet?
In een portiek wachten op een afspraak die niet komt. Grijs, inderdaad.
@ Regina: wat een mooi tegenbeeld!
Is gewoon eng als mensen zo blijven kijken…..
Waarschijnlijk heeft de grijze vrouw daarna de politie gebeld om een hoogst vreemd voorval bij haar in de straat te melden.
Bah, ik haat mensen die door de vitrages spieden.