Het gevaarlijke monster dat wij de zee noemen lag er ter hoogte van ons land vanmiddag redelijk vredig bij.
Wel was het strand bezaaid met opmerkelijke voorwerpen.
Ik keek even heel kwaad naar de golven, in de hoop dat de zee zich nooit meer zo zou beroeren als op Tweede Kerstdag in Zuid-Oost Azi?. Ook schreeuwde ik even hard.
De zee leek zich er niet zoveel van aan te trekken en ik vervloekte de brutaliteit.
Ik heb al dagen Tsunami van The Manic Street Preachers in mijn hoofd.
Geef een reactie