Ik was niet eerder zo dicht in de buurt geweest van een lid van het koninklijk huis. Nu wil ik allemaal excuses maken, dat het koninklijk huis me niets doet, en dat het heus niets voorstelt om daar lid van te zijn, en dan wil ik iets intelligents zeggen over de monarchie en geld, maar eigenlijk vond ik het best leuk om zo dicht bij een lid van het koninklijk huis te zijn. Het ging hier om één van de leukste leden, wel een aangetrouwde.
Wij stonden allemaal te wachten tot Mr. Pieter van Vollenhoven de trap af zou komen.
Wij luisterden naar covers van Nederlandse klassiekers die niemand ooit zou mogen proberen na te doen.
Wij tikten een nootje en een glaasje champagne weg.
Wij maakten grapjes in afwachting.
Toen kwam hij van de trap geschreden, zijn jas nog snel even dichtknopend, in gezelschap van de baas van de locatie.
Alle blikken, camera's en microfoons aanwezig hadden alleen nog maar oog voor hem.
Hij glimlachte en ging ontspannen zitten. Groots en bescheiden.
Na een tijdje was het zo ver.
Hij werd op het podium geroepen en hij hield een praatje. Een leuk praatje. Dat doet hij goed.
Hij kreeg een boek, want daar was dit allemaal om te doen.
Alle blikken, camera's en zelfs de microfoons waren op het boek gericht.
Iedereen probeerde een glimp op te vangen van de gouden letters op de kaft.
En dat boek had ik geschreven.
Bij gebrek aan een geschikte foto van het moment hierbij een foto waarop Ronja haar waardering (denk ik?) uitspreekt over de vormgeving.
Geef een reactie