Maand: september 2001


  • Zo trots waarschijnlijk als Els was toen zij Lars op de wereld zette, zo proudly presenteert hij haar nu – zijn mama weblogger: www.elswhere.org.


  • De hele tour van the Manic Street Preachers is afgelast omdat ze moeten gaan werken aan hun Greatest Hits album. Is het idee van een Greatest Hits Album nou niet juist dat je oude liedjes gewoon copy en paste en op een schijfje zet?

    (Wel jammer voor My Vitriol die in het voorprogramma stond en nu niet kan meeliften op het succes (?) van de Manics. Maar ik heb laatst zonder te luisteren die CD gekocht en ik vond het eerlijk gezegd niet zo speciaal).


  • Mijn tandarts heeft grote handen en een excentriek gebit. Ik heb iets met gebitten. Waar sommigen vallen op ogen, op handen of op schouderbladen, heb ik het met tanden. Een goedverzorgd gebit met vrolijke, eigenzinnige en daadkrachtige uitstraling – daar ben ik naar op zoek. Beugelbekkies zijn slechts bij zeer grote uitzondering interessant om naar te kijken: uit al die tanden precies mooi tegen en naast elkaar valt geen identiteit meer af te leiden. Laat de natuur haar werk doen en grijp alleen in in geval van vergaande vergroeiing, is mijn devies. Een vriendin van mij heeft een kaarsrecht beugelloos gebit waarbij alleen één van haar voortanden een millimeter over de ander is geschoven. Geweldig. Daadkracht.

    Mijn tandarts heeft een zware stem en kijkt je doordringend aan wanneer hij met je praat. Hij vraagt me hoe het gaat en ik kijk automatisch even weg. Uit verlegenheid. Hij is lang en goed gebouwd en heeft een automatische knipoog in de buurt van vrouwen. Hij heeft een lichte tred en als hij werkt, heeft hij een mooi wit pak aan. Als pubermeisje was ik erg ontvankelijk voor zijn charmes, totdat mijn stiefmoeder hem een slijmbal noemde en het mij duidelijk werd dat hij zijn trucje bij elke patiënt opvoerde.
    Maar toch probeer ik op de vele foto’s die hij van mijn tanden maakte zo sexy mogelijk over te komen.

    Mijn tandarts zal mij zo ontvangen. Ik heb goed geflost en mijn tanden zijn perfect gestookt, maar bijna elk bezoek loopt uit op een desillusie: gaatje. Niet omdat ik mijn tanden niet poets, maar omdat ik van nature net als mijn broer een cariësgevoelig gebit heb, zegt hij. Maar de vorige keer was hij ‘zeer tevreden’ en was hij bijzonder onder in de indruk van mijn poetsprestaties. Hij complimenteerde me, hij prees mij de hemel in, hij tuitte lof.

    Ik merkte dat ik er toch nog niet helemaal overheen ben.


  • Zondag is altijd een mooie dag om niets te doen. Uitslapen, kater hebben, niets doen, de krant lezen en niets doen. Lui opstaan, koffie drinken met opgeklopte melk, een gitaardeuntje spelen dat nergens toe leidt, eventueel afspreken voor later op de middag.
    Maar goed, ik moet naar mijn werk.


  • Ik was er eerder dan Els en had ruim de gelegenheid om mijzelf te verbazen over zoveel vrouwen. In het halletje van de Kleine Komedie stonden zij in alle denkbare exemplaren: groot, lelijk, grof, subtiel, gracieus, feministisch, mooi, lang, duidelijk hetero, duidelijk lesbisch. Ik weet niet goed waarom, maar ik voelde mij in deze aaneenschakeling van oestrogeen nauwelijks vrouw, eerder een geslachtsloze observant.

    Achter mij stond een goedgeklede trendy man die door zijn goedgeklede boomlange doch slanke vriendin hiernaartoe (onder druk?) was meegenomen. “Nou, dit is wel een vrouwending blijkbaar, haha” sprak hij op een toon alsof hij na afloop al deze vrouwen één voor één zou mogen plezieren. Hij beloofde zijn vriendin goed op te letten tijdens de voorstelling en anders na afloop alles aan haar te zullen vragen. Er volgde een ranzig lachje.
    Hij maakte deel uit van de ‘ik ben heel oké over vrouwen dus een voorstelling over vagina’s kan ik best hebben’-mannen die er waren; ik schat een stuk of tien in totaal. Het andere deel van de mannen, een stuk of vijf, droeg sandalen en geitenwollensokken, en had een baard. Er waren ook een paar mannen van wie ik me afvroeg of ze van tevoren waren ingelicht over de aard van de voorstelling. Zij zaten wat ongemakkelijk te schuiven in hun roodbeklede stoeltjes te midden van 500 vrouwen.

    Zittend op het balkon samen met Els realiseerde ik me ineens dat al deze vrouwen er eentje hadden. Ik bekeek hoe ze over de stoeltjes klauterden op zoek naar hun plek, hoe ze samen met hun vriendinnen opgetut zaten te kwebbelen, en hoe de vrouw naast mij zo mannelijk zat dat ik geen beenruimte meer had. Dit zou een avond worden waarbij er een vrouw op het podium een grap zou maken die ik niet leuk zou vinden, maar waarop de zaal dijenkletsend, grapherhalend, en traanvergietend zou reageren.

    Niets van dit alles. Het podium werd betreden door drie vrouwen: Monique Hoogmoed (die ik niet kende, zie vorige postje), Ageeth Scherphuis (die ik niet kende, zie vorige postje) en Jasperina de Jong. Het was een geweldig trio, ze waren steengoed en bijzonder bewonderingswaardig.
    De teksten waren niet sensationeel, niet plat of ranzig, niet plaatsvervangend schaamtevol. Er zat een duidelijke opbouw, spanningsboog en diversiteit in waardoor de voorstelling anderhalf uur lang genieten was. Ik heb gelachen, gehuild, om herkenning of helemaal niet. En ik kwam tot de conclusie dat ik het helemaal niet slecht heb.
    Een ieder, man of vrouw, die de kans heeft om nog te gaan: doen.


  • Interview 200 vrouwen over hun vagina en maak er een aantal monologen van. Laat de monologen opvoeren door drie bekende vrouwen. Ik ga vanavond naar de Vagina Monologen. Samen met Els. Ik ben benieuwd.

    Ben benieuwd of ik het leuk ga vinden, of dat ik misselijk de zaal zal verlaten.
    Ben benieuwd of er veel mannen in de zaal zullen zitten.

    Ben ook benieuwd welke drie bekende Nederlanders we gaan krijgen. Ik hoop zelf op bijvoorbeeld Yvonne van den Hurk, Loes Luca en Harmke Pijpers. Hoop niet op Jes Vriens, Ageeth Scherphuis en Monique Hoogmoed, want die ken ik niet :-).
    (zou kutjubef al geweest zijn?).


  • Elke dag vanuit de trein een groot bord langs het spoor:

    www.newyork-amsterdam.nl – het nieuwe wonen.
    “New York Amsterdam is ruimte om te leven”.


  • De Westersingel voor het Centraal Station in Rotterdam was gisteren bijna buiten haar oevers getreden. Het voor het Culturele Jaar zo mooi verbouwde uiterlijk van dit deel van de stad lag onder een enorme laag water verborgen. De nieuwe brug was niet meer beloopbaar, de oude statige boom halverwege de singel had geen zichtbare wortels meer. Terrasstoelen die na de zomerdagen waren vergeten, dreven als huisraad in Bangladesh in het wassende water rond, en schaarden zich bij twee achtergebleven parasols. Brandweermannen deden hun best om nog iets van de chaos te maken en pompten het water beetje voor beetje weg. Voor het eerst vroeg ik me af waar al dat water naar toe ging.

    In de stationshal, waar de mensen op de tram wachtten omdat het buiten te guur en te nat was, stonden een moeder en een dochter. De dochter was van mijn leeftijd, de moeder een jaar of 18 ouder. De dochter was dun, geblondeerd en pokdalig en zag er uit als een junkie. Ze rookte zenuwachtig een sigaret, haar jasje zonder rits met haar andere arm bij elkaar houdend.
    Een donkere man kwam op moeder en dochter afgelopen. Hoe duur het was, vroeg hij. De dochter begon vrijwel meteen te schelden. Ze stond zich nog totdat mijn tram eraan kwam te verbazen over zoveel onbeschoftheid, en vroeg zich ten zeerste af waar hij het lef vandaan haalde om haar als een hoer aan te spreken. Even daarvoor het ik hetzelfde gedacht.


  • Vannacht had ik het koud.
    Toen ik opstond, was het nog donker.
    Nu regent het.
    Heel hard.
    Ik moet fietsen naar mijn werk.
    Weeeheeeeh.


  • Is het nou de Taliban worden of de Taliban wordt?
    Is het nou Oessama bin Laden, Osama Bin laden, Ossama Bin Laden of Osama bin Laden?
    Is het nou djihad of jihad?
    Is het Saoudi-Arabië, Saudi Arabië of Saudi-Arabië?
    Kabul of Kaboel?
    Moedjahidien of mujahidin?

    Ik zie alles door elkaar! Lastig, al die vertaalde woorden in den Nederlandsche taal.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)