Jaar: 2015


  • “Ik kom mijn zoon aangeven”, zeg ik.

    Ik verwacht een felicitatie. Maar de dame van de beveiliging kijkt naar me met een blik van: een moeder die haar zoon komt aangeven – wat heeft hij nu weer gedaan?

    “Zijn geboorte, bedoel ik. Ik kom aangifte doen van zijn geboorte.”
    Ze wijst naar de balie.

    “Ik kom aangifte doen van de geboorte van mijn zoon.”
    “Uw zoon?” De baliemedewerker kijkt een beetje argwanend naar mijn buik.
    “Mijn zoon”, zeg ik.

    Ik krijg een nummertje.

    “Hoera, mijn zoon is geboren. Ik kom daarvan aangifte doen.”
    De mevrouw in het hokje kijkt ook meteen naar mijn buik.

    “Ik ben niet zelf bevallen”, zeg ik.

    “Mijn vrouw is bevallen.”
    Ik leg extra veel nadruk op ‘mijn vrouw’, omdat ik dat zelf ook pas sinds kort mag zeggen.
    “Dat moet kunnen”, zegt ze.
    “Sterker nog, dat kan”, roep ik blij.

    Ze glimlacht en feliciteert me.

    Trots toon ik het document waarop staat dat mijn zoon mijn achternaam mag dragen. Thomas Jacob Roze, twee dagen oud. Punkhaar, heldere blauwgrijze ogen, gaaf gezicht, rood neusje, nu al de liefste en de mooiste die er ooit bestaan heeft.

    “Het duurt even”, zegt ze vriendelijk. “De computer gaat altijd eerst op zoek naar een vader.”

    Ze vraagt of het goed gaat met de barende moeder en met mijn zoon. Ik vertel dat ze het fantastisch doen. Ik heb een zoon, ik heb een zoon.

    “Kijk”, zegt ze, en ze draait het computerscherm een stukje naar me toe. Er staat een foutmelding op het scherm. Let op! Dit betreft een meemoeder. Klik op OK om verder te gaan.

    Er rolt een document uit de printer. Ik moet controleren of alles klopt.

    Bovenaan staat:
    Naam moeder: Merel Roze

    En ik wil meteen zeggen: dat is fout, ik ben de moeder niet.
    Maar eronder staat:
    Naam moeder uit wie het kind geboren is.

    “Alles klopt”, zeg ik, met een brok in mijn keel.

    Ik heb een zoon. Ik ben een moeder.


  • Zag een oud, klein, Marokkaans vrouwtje met hoofddoek een dichte bestelbus besturen in de spits in het centrum van Amsterdam, haar man naast haar.


  • Koolzaadveld brandstof

    scones! en clotted cream

    The Old Swan

    Arboretum


  • Mijn nieuwe spijkerbroek heeft nogal wat eisen. Met links strijken, daar kan ik nog op oefenen. Maar hoe leer ik mijn wasmachine apart links te wassen?
    links wassen
    Het komt misschien doordat mijn spijkerbroek niet uit textiel bestaat.


  • Gevonden!
    paasei gevonden


  • Net toen ik bedacht dat ik geen enkele training voortijdig was gestopt, net toen ik had besloten dat ik nieuwe sportspullen mocht kopen om de grootse meeslepenheid te vieren, net toen ik leek te vliegen van de vrijgekomen endorfine, net toen ik me had ingeschreven voor mijn eerste loopje, net toen ik dacht dat ik onoverwinbaar was en frivool van een stoepje af rende, beet er een hondje in mijn kuit.

    Tak!

    Ik greep mijn kuit vast. Of althans, dat wilde ik doen, maar dat ging nog niet zo gemakkelijk.
    Ik keek achter me.
    Er was helemaal geen hondje.

    Mijn kuitspier had uit zichzelf besloten om te knappen.

    Zweepslag, zei de dokter later.
    Zes weken rust.

    Ik vind dat dat soort dingen niet mag gebeuren als je zo goed bezig bent. Ik vind dat je na grote, moeizame inspanning prijzen moet krijgen, gelauwerd moet worden, bijvoorbeeld door gewichtsverlies, drie jaar langer leven, complimenten van vreemden, of een waanzinnig lijf.

    Kunnen we daar niet eens voor stemmen?


  • Ik heb geen hardlooplichaam. Ik heb discipline.

    De afgelopen weken rende ik keurig volgens het schema dat Evy me voorschotelde.
    Drie keer per week.
    Steeds iets verder, iets langer, iets sterker.
    Soms ging de vooruitgang mondjesmaat. Dan weer ging ik verrassend met sprongen vooruit.
    Soms wilde Evy iets van me dat ik onmogelijk achtte, maar ze had keer op keer gelijk: ik kon het aan.

    En ja. Ik was fier op mij.

    Ik was zo fier op mij, dat ik een glimlach van oor tot oor soms niet kon onderdrukken.

    Gisteren nog. Ik rende vanaf mijn huis aaneengesloten naar het park. Eenmaal in het park aangekomen, rende ik verder. Niet even, een heel rondje zelfs, zonder te stoppen. Kilometers achtereen.

    Een paar weken geleden nog was mijn ultieme doel van de training om het park aan te tikken, met wandelen tussendoor. Dacht ik dat ik langer dan een paar minuten hardlopen nooit zou halen. En nu rende ik, Merel Roze, gewoon door. Daar ging ik! Trompetgeschal! Hophophop, met die beentjes. Alsof het niks was. Alsof ik een ware atleet was. Alsof ik nooit anders had gedaan. Helemaal zelfstandig, met een beetje hulp van een Belgische dame.
    Euforie.

    De glimlach verdween niet.
    Hij bleef zitten. Zelfs toen het ging regenen, rende ik door met die glimlach op mijn gezicht.

    Een blije dwaas, ik.

    Ik ren gestaag verder.
    Eens kijken waar die beentjes me brengen.


  • Na het WK van 2010 vervloog voor mij de mogelijkheid om ooit nog uit te kunnen komen voor het Nederlands Elftal.

    Wellicht was dat voor anderen al langer duidelijk, en zouden sommigen ook zeggen dat ik de verkeerde sekse heb voor het door mij beoogde team (dat zijn van die gendergevoelige typetjes). Anderen zouden beweren dat ik enig talent ontbeer en nooit op voetbal heb gezeten (oké, fair enough). Maar Giovanni van Bronckhorst was lange tijd mijn strohalm: een paar maanden ouder dan ik, dus het kon nog.

    Het duurde een paar dolende jaren voor ik erover heen was en mijn evenwicht had hervonden.

    En zoals dat gaat met hevige tegenslag en hartezeer: tijd heelt uiteindelijk de meeste wonden en dan ineens dienen zich onverwacht nieuwe mogelijkheden aan.

    Zingen zoals Annie Lennox op de Grammys.
    Het mooie is: ik heb nog 21 jaar om me daarop te verheugen – voor ik zo oud ben als zij.

    Dat gaat me zeker lukken.

    Annie Lennox at the Grammys


  • Door een mail vanochtend werd ik jaren terug in de tijd geworpen.

    De mail luidde:

    Florrie kon in ’02 martinus nijhoffs vert. vd prospero-vert. niet vinden.
    Hieristie:

    De feestvreugde is voorbij. Ik zei u toch,
    De spelers waren geesten; zij zijn thans
    Tot lucht teruggevloeid, tot dunne lucht.
    En als dit voos en vluchtig visioen
    Zo gaan omwolkte torens, lustpaleizen,
    Gewijde tempels, ja, de aardbol zelf
    En alles wat hem opvolgt, eens teloor,
    Zonder dat er, als van dit ijle spel,
    Een spoor van blijft.Wij zijn van eender maaksel
    Als dromen zijn en ons geringe leven
    Ligt midden in een slaap.

    (einde mail)

    Ik wist meteen waar het over ging, ook al is het meer dan 12 jaar geleden. Lees het oude blogje en alle mogelijke vertalingen van het citaat van Shakespeare.

    Wat een fijne tijd was dat.


  • Sinds kort durf ik het hardop te zeggen.
    Ik ren.

    Weliswaar nog met wat wandelen tussen de renstukken door. Maar het gegeven is er: ik loop hard. Al een tijdje. Ik houd het vol. En ik vind het nog leuk ook.

    Dat ik ben begonnen met rennen, komt niet door alle updates op Facebook en Twitter: “Just completed a 21.11 km run with @RunKeeper” of “1:09.37 ‪#‎pr‬ ‪#‎damloop‬”. Nee, die berichten werken eerder averechts. Allemaal toptijden en afstanden waar ik nog steeds alleen van kan dromen (dat zijn dan nachtmerries).‬‬

    Het komt ook niet door de handige apps die je tegenwoordig hebt om van alles mee bij te houden. Hoewel die waarschijnlijk wel de reden zijn dat ik doorga. Ik doe mijn trainingen net als veel anderen onder begeleiding van de Vlaamse Evy (“Ik ben fier op u, Merel! Allez-hop met die beentjes!”). Ik dank de zendmasten en providers die mij genoeg internet geven om via de app mijn eigen statistieken bij te houden. Dat geeft de burger moed en doorzettingsvermogen.

    Het komt ook niet door Google Maps, waarmee ik thuis mijn routes uitzet, nauwkeurig bepalend bij welke weg ik de minste stoplichten tegenkom, en het liefst ook de minste pottenkijkers.

    Het komt ook niet doordat het internet me de hele tijd vertelt dat ‘veel zitten het nieuwe roken’ is, namelijk dodelijk. En dat ik daardoor uit die stoel kwam en besloot het hardlopen op te pakken.

    Nee, de echte reden waarom internet me aan het hardlopen kreeg, is omdat ik op Amsterdam Yard Sale een trainingsbroek aangeboden zag. Mijn maat. Slechts € 5. Het was nota bene mijn buurvrouw die de broek aanbood, en daarom reageerde ik. Binnen 5 minuten was ik ineens eigenaar van een hardloopbroek.

    “Dan moet je nu ook gaan rennen”, zei mijn hardlopende vriendin.
    Tegen deze logica kon ik niets inbrengen.
    En dus liep ik weer 5 minuten later ineens achter haar aan, op haar oude schoenen, in mijn fonkelnieuwe broek.

    Ik zou zeggen: allez-hop met die beentjes, op naar de Dam tot Dam-loop. 1:50.37 #pr

    Deze column verscheen eerder in de nieuwsbrief van XS4ALL.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)