Maand: april 2002


  • Vorig jaar schreef ik dat ik nog nooit zo weinig had gedronken op Koninginnedag als dat jaar. Dit jaar is echter mijn absolute record gevestigd. Ik ben 2,5 uur buiten geweest, heb voor het gevoel één biertje gedronken, en ben vervolgens weer huiswaarts gekeerd.

    Vroeger kon ik wekenlang naar Koninginnedag uitkijken. Heel vroeger omdat ik ging verkopen en blokfluit ging spelen op de hoek van een straat, en iets minder vroeger omdat ik heel veel bier ging drinken, feesten en dan de kater uitslapen in het zonnetje in het Vondelpark.

    Tijden veranderen en ineens was het vandaag. De dikke druppels regen die ik vanuit mijn raam naar beneden zag komen, in combinatie met mijn afkeer van grote menigten vol schuifelende mensen, hielden mij tot twee uur thuis. Via mijn eigen buurtje en de uitgestalde troep van mijn onderbuurmeisje fietste en liep ik naar het Vondelpark. Het was bijzonder rustig. Ik hoefde maar een paar keer af te stappen omdat de mensen te dicht bevolkt waren. Achter me liep een meisje. Ze belde mobiel. ‘Het is hier verschrikkelijk druk’, riep ze met een harde stem. Ik keek om me heen. Er was nagenoeg niemand op dit stuk straat. ‘Het duurt nog wel even voor ik er ben’, schreeuwde ze. Ik vroeg me af waarom ze schreeuwde. Er was geen hard geluid in haar buurt op het moment. ‘Misschien haal ik het wel helemaal niet. Het staat hier zwart van de mensen. Ik kom er niet doorheen’. Ik had sterk de neiging het mobiele apparaat uit haar handen te rukken en ze roepen dat ze loog. Gnigni.

    Traditiegetrouw gooide ik in het Vondelpark al mijn kleingeld in de potjes, blikjes en trommels die keurig op straat staan voor een kind dat ijverig een willekeurig instrument bespeelt. Zo is Koninginnedag eigenlijk op haar best. Met mijn euro’s ging het snel (zeker toen ik bedacht dat een euro geen gulden is).

    Ik kocht Briefgeheim van Jan Terlouw, één van mijn favoriete boeken van vroeger. Een klein meisje met een heel grote bril en een bos krullen stond achter het kleed waar het boek op lag. Ik vroeg hoe duur het was. Ze keek me observerend aan. ‘Hoeveel wil je ervoor betalen?’, vroeg ze. Ik zag het boek. Het was de pocketuitgave. ‘Eén euro’, zei ik. De ogen van het meisje die door de sterkte van haar bril al groot waren, werden vele malen groter. Ze keek alsof ik haar een miljoen euro wilde betalen voor een stapel oud papier. ‘Dat is goed’, stamelde ze. ‘Het is een heel spannend boek hoor’, zei ik. Dat was ze met me eens. Zorgvuldig borg ze haar euro op in haar moneybelt.

    Cesar Zuiderwijk van acht kreeg ook een euro, evenals Berdien Stenberg van zeven, Harry Saksioni van tien, André Rieu van zes in vrouwelijke uitvoering, en een klarinettist van veertig. Twee meisjes, dansend op een kleedje op een nummer van Abba, kregen tien eurocent omdat mijn euro’s op waren. Ik won een euro met het spelen van een goudvissenrace. Ik had ingezet op nummer drie en die zwom het eerste bij de eindstreep. Ik had al meteen gezien dat nummer drie het intelligentste was.

    Ik kocht een dobbelsteen. Op elke kant van de teerling een lijsttrekker. Voor de echt zwevende kiezer. Ik gooide de eerste keer Thom de Graaf (D66), de tweede keer Paul Rosenmöller (Groen Links) en de derde keer Balkenende (CDA). Ik denk dat ik hem ga ruilen, want nu zweef ik nog steeds.

    Ik liep langs een tentje. Schuilen 0,50 euro p.p.p.m. (per persoon per minuut). Een zwartwitte hond met een oranje kraag stond te kijken naar de voorbijschuifende mensen. In een plas water lag een oranje kroon. Het bleef droog zolang ik buiten was.

    Nu ben ik thuis. Er staat een bijzonder aangenaam muziekje op. Ik heb thee gezet. Het Parool lag in de bus alsof het geen Koninginnedag was, er is AT5 op televisie zometeen en mijn mobiele telefoon gaat uit. Ik heb het wel goed, zo in mijn eentje.


  • Het Vondelpark lag er gisterenmiddag sereen stil bij. Alleen de Dixi toiletten die in een rijtje op een trailer waren vastgesnoerd, en de minimale opening van de ingangen verraadden dat er iets ging gebeuren. Er waren geen afgebakende stukjes straatweg waar namen op schreeuwden dat dit hun stukje was. Het was er stil, en het regende lichtjes. Een deel van het park was afgezet omdat er opnieuw gezaaid ging worden.

    Iets verderop, op het Museumplein, stond een enorm podium te midden van alle musea. Grote lappen stof over de boxen heengehangen met reclame erop van megagrote bedrijven uit binnen- en buitenland. De soundcheck was in volle gang. Gedurende enkele seconden knalde een Top 40-hit uit de boxen, waarna de rust gedeeltelijk terugkeerde. Mensen bleven staan en joelden. Feest. Het Concertgebouw overzag het plein en schudde op haar grondvesten.

    In de grotere straten van de Pijp was elk stuk stoep met witte tape bezet. Territoria afgebakend met namen. Henk en Klaas, bezet. Van mij, bezet. Wit krijt hield het niet lang vol en werd door de miezerige regen langzaam uitgewist. Ter hoogte van het Sarphatipark zag ik het territorium van mijn onderbuurmeisje. Haar naam stond met dik tape op een bijzonder groot vlak. Eenmaal thuisgekomen kon ik de weg naar boven moeilijk vinden. Een enorme hoeveelheid dozen waar Koninginnedag op geschreven stond, blokkeerde het gangpad. Ik klauterde eroverheen naar mijn veilige thuishaven. Morgen zou ik wel zien wat ik ging doen.


  • Werken in de loods is net als kamperen. In de loods staan verschillende projecten die allemaal hun eigen stukje vierkante meters hebben gehuurd. Sommigen maken een grootse theatervoorstelling, anderen knappen hun zeilboten op die op hoge schragen staan opgebaard, en weer anderen bouwen een grote skatebaan met ingewikkelde hobbels.

    In ieder geval wordt er veel gebouwd. Toen wij een grote emmer nodig hadden, gingen wij op zoek naar mensen die gisteren ook aan het werk waren. Stukje rechtdoor, even linksaf, en jawel: daar zaten ook mensen die bezig waren. Met een grote emmer. Grote emmer geleend. Waar staan jullie dan? Even rechtsaf en dan stukje rechtdoor. Oh, die met die groene bouwunit, ja die. Even later kwam iemand die onze superdeluxe grote stofzuiger had gezien, langsgelopen om te vragen of hij hem mocht lenen. Ja, natuurlijk. Waar sta je dan? Ik sta voorbij die witte boot, als je onder het gordijn doorloopt daarachter bij dat decor met die hoofden. Aha.

    Ook de WC doet denken aan kamperen. Er is geen WC papier standaard, dus neemt ieder op zijn beurt een rol mee en hangt hem er op voor de andere gebruikers. Op weg naar het sanitaire blok kruis je verschillende mensen die je al eerder hebt gezien en wordt er vrolijk gegroet.

    Eenmaal aangekomen bij de WC blijken er dikke spinnen aan het plafond te hangen. Ik haat spinnen. Er hangen er veel, maar vooral eentje boezemt mij grote angst en kippevel in. Mijn enkele minuten rust die ik gedurende deze lange dag op de WC probeerde te vinden, worden ruw verstoord door de angstvallige gedachte dat de spin naar beneden zou kunnen vallen. Dan valt hij precies op een plek waar ik hem niet wil hebben. Hij hangt vlakbij de deur. Ik moet de deur voorzichtig opendoen, om de spin niet aan het bungelen te krijgen. De spin verroert zich nauwelijks en ik sprint het hokje uit. Deel ??n van de vele toiletbezoekjes is geslaagd. Ik haal opgelucht adem.

    Mensen die van de WC afkomen, hebben het allemaal over de spin, dus ik ben heus geen mietje want hij is echt heul dik. Behaard ook, en met gemene ogen ook al kan ik ze niet zien. Bovendien is hij, schijnt het, op zoek naar meisjes om aan te vallen.

    De volgende keer dat ik naar de WC ga, kijk ik eerst in de hoek om de spin te zien. Hoewel ik de spin liever niet zie, zegt mijn psyche blijkbaar dat ik wel even moet checken of de situatie eender is als tevoren.

    De spin is weg. Ik kijk verder, ik speur het plafond af, maar de spin is nergens meer te zien. Hij zou toch niet? Mijn hart staat even stil. Waar is de spin naar toe gegaan?

    Een dikke spin die op het plafond zit, is minder erg dan een dikke spin die niet meer op het plafond zit.


  • Dat is grappig. Ik ken de winnares van de Soundmixshow.


  • De enige opmerking die mij van het RTL lijsttrekkersdebat (ik heb niemand een lijst zien trekken) bij is gebleven, is die van Paul Rosenmöller:
    ‘Of je kiest voor een progressief antwoord op Paars, of voor een conservatief antwoord op Paars’.
    Dat lijkt mij duidelijk.
    Zullen we over vier jaar in plaats van op een partij, op een coalitie stemmen?


  • 27 april 2001. Walter zegt: ‘Tik maar iets in’. Ik tik: ‘Ik…. ben Merel en vanaf nu ook aan het loggen’. Ik druk op send.
    We gaan naar buiten, broodje eten, en als ik terugkom, zie ik ineens allemaal reacties staan. Help! Dat gaat snel. Hoe weten al die mensen dat ik dat net heb getypt?

    27 april 2002. Dit is postje 609. Een deel van de postjes is verloren gegaan toen de host in de VS het begaf, maar het merendeel is nog in stand. Mijn mapje Comments geeft 3520 aan (maar daar zitten vast ook die 123 bij die Joost ooit op één postje plaatste). Het aantal (totaal niet unieke bezoekers) hits staat op 113508. De drukst bezochte dag was Valentijnsdag 2002 (vanwege Gaby). Het aantal fietsstukjes staat op 25.

    Ik vermaak me prima. Ik ga nog even door, hoor.


  • Voor mijn werk zit ik de komende tijd veel in Amsterdam Noord. ‘Kinetisch Noord’, wel te verstaan. Kinetisch Noord ligt op het terrein van de voormalige Nederlandsche Dok- en Scheepsbouwmaatschappij (NDSM). Het terrein is zo groot als zeventien voetbalvelden, maakt deel uit van belangrijk industrieel erfgoed van het Amsterdamse havengebied, en dient nu als cultuurloods, evenemententerrein, atelier en wat mensen maar kunnen bedenken zolang het maar iets met kunst te maken heeft.

    De NDSM-werf ligt in een afgelegen gebied. In de zomer, tijdens het Over het IJ Festival, gaat er een pont vanaf het Centraal Station naar de werf toe. In de overige maanden niet. Met de auto is het industrieterrein goed bereikbaar. Zo af en toe komt er een bus voorbij. Ik ga op de fiets. Het duurt 45 minuten.

    Met de fiets van het zuiden van Amsterdam, door de drukke binnenstad, naar het Centraal Station. Achter het Centraal Station gaat de pont naar Noord. Het pontje gaat elke vijf minuten, dus je hoeft nooit lang te wachten. Horden mensen verdringen zich met fiets of zonder fiets om op de boot te komen. Het uitzicht over het IJ is prachtig: hier is Amsterdam breed, open en wijds. Het is jammer dat het pontje binnen twee minuten de overkant heeft bereikt.

    Amsterdam Noord oogt meteen compleet anders dan het centrum van Amsterdam. Hier staan kleine arbeidershuisjes, sommigen van hout, op je te wachten naast de vaart. Vervolgens lange straten nieuwbouw, sociale woningen met af en toe een rijtje winkels onder een afkapping. Veel groen, maar ook veel grote wegen met lawaaiige auto’s en rotondes. Ik moet naar links, de Klaprozenweg op. Daar houden de huizen op. De Klaprozenweg is lang, en gaat maar door. Vele minuten fiets ik als enige fietser langs de razende auto’s en vrachtwagens. Aan de Klaprozenweg zitten bouwbedrijven, industrieterreinen, aannemers, garages, groothandels, en snackbar de Klaproos. Maar snackbar de Klaproos is alleen overdag geopend, en ook de bedrijven zijn ’s avonds dicht. Er is bijna niemand.

    Behalve op de NDSM-werf. Daar is het nog tot ’s ochtends vroeg druk, en levendig, en vol van alles. Het is een klein juweeltje in eindeloos grijs gebied, zeventien voetbalvelden groot.


  • Omdat ik even vergeten was hoe dat ene boek van Kinky Friedman ook alweer heette, ging ik op googlepad. De eerste entries gaven geen Kinky Friedman. Wel Milton and Rose D. Friedman, Milton Friedman, Carl Friedman en David D. Friedman, maar geen Kinky.

    Had ik het verkeerd gespeld? Volgens mij niet. Ineens zag ik: “Het woord “kinky” werd uit de zoekbewerking gefilterd omdat Google SafeSearch geactiveerd is”.

    Nuja!! Ik vind het zielig voor Kinky.


  • Op het tafeltje voor ons komt een grote man zitten. Hij is kaal, heeft een gescheurde spijkerbroek aan en een motorjack zonder mouwen. Zijn blote armen tonen diverse tatoeages. Degene het dichtst bij mij is een donkerblauw zonnetje, met stralen die langzaam in zijn arm verdwijnen. Hij bestelt een ricard en nestelt zich in zijn stoel.

    Zijn kale hoofd glimt in het zonlicht. Hij zit in zijn eentje en leest de Telegraaf. Auto’s en fietsers komen in hoog tempo ons terrasje voorbij.

    Een vader en zijn zoontje komen aangewandeld en nemen de plek in aan het tafeltje naast de grote man. Het jongetje gaat op een stoel zitten, zijn rugzakje nog om zijn schouders, en begint met zijn benen te bungelen. Hij ziet de man. Zijn grote ogen bekijken de cowboylaarzen, de scheuren in zijn spijkerbroek, de tatoeages op zijn armen, het motorjack met gevaarlijke print, het kale hoofd met de scherpe neus.

    Het jongetje knijpt zijn ogen een beetje dicht. Zijn vader is inmiddels naar binnen vertrokken. De benen van het jongetje stoppen met bungelen. Hij heeft nog nooit zo’n gevaarlijke man gezien, maar hij is niet bang.

    Hij kijkt de man aan, en vraagt, met zijn hoofd een beetje schuin: ‘Geloof jij in God?’


  • images/loesje_copy.gif

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)