Maand: juni 2002


  • Heden,
    zeer vroege morgen,
    vertrek ik,
    uw logger,
    richting het zuiden,
    alwaar ik mij
    onderdompelen zal
    in zonnebaden
    en rust
    en literatuur.


  • Het Grote Vakantiegevoel ontbreekt een beetje.

    Ik heb nul nieuwe kledingstukken gekocht.
    Ik heb nul lekkere dingen gekocht voor onderweg.
    Ik heb nul compilatiebandjes gemaakt.
    Ik heb nul zonnebrandartikelen gekocht.
    Ik heb nul bikini’s gepast.
    Ik heb geen treinreis geboekt, geen vliegticket gereserveerd, geen auto hoeven huren.
    Ik heb slechts één iemand gevraagd welk boek ik mee moet nemen.
    Ik heb nul routes gepland want de weg is bekend.
    Ik heb nul dagen over de vakantie nagedacht.
    Ik heb nul guldens in francs gewisseld.


  • De deuren van de Amsterdamse metro gaan genadeloos en zonder waarschuwing dicht.
    De krachtige schuifconstructie verpultert iedereen die op het laatste moment tracht het ondergrondse vervoermiddel net te laat te bestormen. Duwen tegen de sluitende scharnieren heeft slechts zin in het geval van juiste timing en voldoende spierballen.

    Op het Centraal Station in Amsterdam was ik de metro ingelopen en stond ik tegen één van de metalen pijpen aangeleund te wachten op het moment dat de metro zou vertrekken. Twee meisjes met grote rugzakken kwamen mijn kant op gerend. De eerste stapte in. Op het moment dat de tweede zo ver was, klapten de deuren met een rotgang en zonder enige scrupules dicht. Het meisje op het perron drukte met haar handen op de ramen van de deur. Zonder resultaat.

    De metro kwam vrijwel meteen op gang. De passagiers zagen het meisje op het perron meerennen, iets roepen, een beweging maken om duidelijk te krijgen waar de twee elkaar weer zouden zien. Het meisje naast me in de metro bewoog zich niet. Ze schreeuwde in het Duits dat ze eruit gelaten wilde worden. Op de metro zit geen conducteur. Ze was machteloos.

    Al snel begonnen verschillende mensen goede tips te geven. Bij het volgende station eruit gaan, zodat je in de volgende metro kan stappen, waar zij ook in zou zitten. Nee, zei een vrouw, bij het volgende station eruit gaan, zodat je de eerste metro weer terug kon nemen, want dat was de enige bekende plek voor beide meisjes. Nee, dat was onlogisch, volgens iemand anders, gewoon op weg gaan naar het punt waar je had afgesproken, en dan wachten tot zij er ook zou geraken. Een vierde vond dat ze bij de volgende halte uit moest stappen en daar moest blijven wachten op het perron.

    Het Duitse meisje ging moedeloos zitten op haar rugzak. Haar gezicht was rood en bezweet. Ze blies het haar uit haar gezicht.

    Uit haar moneybelt pakte zij haar telefoon en begon te bellen naar het meisje op het perron.


  • Ik heb zojuist, op mijn laatste echte werkdag, al even geoefend voor de vakantie.
    Ik heb een stokbrood gekocht en al teruglopend het kontje er van afgegeten.


  • Bijkomend nadeel van de zomeravond zijn zoemende muggen die de concentratie verstoren. Ik zat op onze tribune en keek naar het stuk dat zich voor mijn ogen afspeelde. Geheel opgaand in alles wat mijn zintuigen beroerde, voelde ik plotseling een steek in mijn rechterbil.

    Ai. Wat was dat? Ik greep naar de plek waar ik zojuist had voelen prikken. Een dikke mug kwam tussen mijn hand en mijn broek vast te zitten. Een brandende speldenknoppenpijn plus direct opkomende jeuk maakte zich van mij meester. Ik schuurde mijn broek over de houten zitting van de tribune. Dat bood tijdelijke rust.

    Even later voelde ik links een steek in mijn bil. Auw! Precies op dezelfde plek als waar de andere mug aan de rechterkant had gestoken, ontwaarde ik nu een mug aan de linkerkant van mijn zitvlak. Hier eveneens een korte, stekende pijn en vervolgens een heftige jeuk. Ik schuurde mijn zitvlak over de houten plankjes.

    Gisteren hadden de muggebulten majestueuze vormen aangenomen. De jeuk was verergerd. De pijn vanwege het te hard krabben, schuren en schurken tegen alles wat er voor in aanmerking kwam, had het vlees om de bulten heen rood gemaakt. Ik bewoog mij al kontkrabbend door de stad.

    Vandaag jeukt het nog steeds. Ik schuur en schurk al de ganse ochtend. Zelfs de Azaron stick mocht niet baten.


  • Ik hing achter een tram. De tram inhalen was geen optie, want de linksinhaalmanoeuvre deed andere trams langs mij scheuren, en de rechterinhaalroute was bezaaid met onoplettende toeristen. Ik bleef achter de tram hangen.

    Hij reed als een slak. Ik probeerde mezelf in evenwicht te houden, maar moest af en toe afstappen omdat de tram steeds even stopte.

    De tram was bomvol. Op het achterbalkon stonden twee jongetjes tegen de achterruit gedrukt. Ze trokken gekke gezichten naar mij. Ze duwden hun lippen tegen de ruit en staken hun tong daarbij uit. Ik moest er niet aan denken hoe de achterruit van tramlijn 4 smaakte.

    De gebaren naar mij werden steeds grotesker. Ze deden alles wat ze vast niet van hun moeder mochten. Ik kreeg vele verwensingen naar mijn hoofd.

    Aanvankelijk negeerde ik de jongetjes, maar toen besloot ik rare gebaren terug te maken. Ik stak mijn tong uit, en keek scheel. Ik stopte mijn vingers in mijn oren en bewoog met mijn vingers. Ik fronste mijn wenkbrauwen en trok mijn mondhoeken omlaag. Ik stak mijn middelvinger op. Ik mimede een aap. Ik bewoog mijn neusvleugels. Ik was lekker bezig.

    Op een gegeven moment keken de jongetjes elkaar aan. Ze haalden hun schouders op. Zo was er helemaal niets meer aan.


  • De recensies van Poldergasten druppelen binnen.
    Vooral de Volkskrant is laaiend enthousiast. ‘Een megaprestatie’, staat erin.
    Goede recensies na hard werk doen je weer even realiseren waar je het ook alweer voor deed. Hoera!


  • Ze had gezegd dat ik een lift kon krijgen in de auto van haar vriendje, terug naar Amsterdam. Dat was fijn, want al dat gedoe met rennen voor de laatste trein is ook niet de leukste afsluiting van de avond. Ik liep naar haar vriendje en vroeg hem of ik inderdaad mee kon rijden.

    Hij fronste zijn wenkbrauwen. Ik zei er snel achteraan dat zijn vriendinnetje al had gezegd dat het goed was. Hij fronste nu niet alleen zijn wenkbrauwen maar ook deed hij daarbij met verbazing zijn ogen wijd open. ‘Oh’, zei hij, ‘dat is niet zo handig’.

    Ze gingen bijna op vakantie en hij had vol enthousiasme alvast de tent ingepakt, en wat andere spullen, de zak met de haringen en de hamer, en slaapzakken en matjes. Op de plek waar zijn vriendinnetje mij gedacht had, lagen de kampeerstoeltjes.

    ‘Maar’, zei hij, ‘ik ga het voor je regelen’. We liepen met z’n allen naar de auto. Ik, hij, zij, en een vriend van hen, plus een grote, zwarte labrador. Er moesten boel mensen in het vehikel. Ik had mijn slaapzak, mijn rugtas, en een Albert Heijn tas vol met spullen bij me als bagage.
    De auto bleek een heel kleine, heel oude Fiat. Ik keek naar de mensen, ik keek naar de auto. Ik vroeg me af hoe dit zou gaan.

    Hij dook de auto in en kwam eruit met twee kampeerstoeltjes. Hij opende de achterbak. Er viel een slaapzak uit. Hij probeerde de stoeltjes achter de bagage te stoppen, tegen de leuning aan van de achterbank. Het stoeltje wilde niet meegeven. De rest van de bagage ook niet. Hij duwde en duwde, maar het lukte niet.

    De stoeltjes moesten per se in de achterbak. Als een maniak begon hij alle spullen uit de achterbak op straat te zetten. De stoeltjes konden er nog best bij, vond hij. Ik stelde voor om toch met de trein te gaan, of anders een hond en twee kampeerstoelen, plus mijn eigen bagage op schoot te houden gedurende de rit naar Amsterdam. Maar hij wist van geen ophouden en moest en zou de stoeltjes in de achterbak krijgen.

    De hond stond geduldig toe te kijken. Zijn vriendinnetje belde mobiel en ik praatte met de vierde reiziger, terwijl hij aan het zweten was om de stoelen in te pakken. De spullen op straat verdwenen langzaam weer in de achterbak. Maar er lag nog veel.
    Op een gegeven moment sloeg hij de achterklep dicht. Dat lukte aanvankelijk niet, maar de tweede keer hoorden we de klep duidelijk in het slot vallen. Ik keek naar de straat. Leeg. Ik keek onder de auto. Niets. De kampeerstoelen zaten in de achterbak. Hoe hij het had gedaan, was mij een raadsel.

    ‘Zo’, zei hij, terwijl hij in zijn handen klapte, ‘dat heb ik toch maar mooi weer voor elkaar gekregen’. Hij glimlachte trots. Hij glom van oor tot oor. Hij was de man. Hij startte de motor. ‘Kom!’, riep hij uitgelaten, ‘uw taxi kan vertrekken!’.


  • Ik heb een nieuw toetsenbord. Een echte Turbo Plus. Ik kan weer stukjes typen! De toetsen zijn nieuw en nog hard aan de zijkanten. Er zit nergens vuil en de meest gebruikte letters hebben dezelfde kleur als de q en de x.

    Er zitten ook speciale Turbo Plus knopjes op. Rechts van de shift knop zit de Turbo Knop. Het is een gave toets en ik heb hem al vaak gebruikt. Hij is zo fijn, omdat er helemaal niets gebeurt als je hem indrukt. Misschien dat hij pas werkt als mijn computer wat langzamer wordt. Dan gaat hij vast automatisch in de turbo versnelling.

    Ik heb ook waanzinnige icoontjes op mijn F toetsen staan. Zo kan ik een foto nemen, inzoomen, een huis bouwen, een geluid aanzetten, en iets omdraaien. Als ik de knopjes mag geloven. Maar ook die toetsen doen verder niets hoor, dan datgene wat ze normaal ook doen.

    Ik ben blij met mijn toetsenbord. Een computer zonder toetsenbord is als een merel zonder snavel.
    Zo.


  • Nog 5½ dag.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)