Maand: september 2004


  • Er schoof een stationwagen uit de uitrit van rechts. Hij stopte
    pas toen hij midden op het fietspad stond. De enige manier om mijn weg
    te vervolgen, was afstappen en om de auto heenlopen.

    Het was
    half negen ’s ochtends en ik was niet in de stemming voor dergelijke
    ongein. Ik schold op de bestuurder. Het was een man, kale kop,
    fors gebouwd.
    Toen hij zag dat ik stond te schelden,
    verontschuldigde hij zich. Hij haalde zijn handen van het stuur en
    beschermde zijn gezicht alsof ik hem wilde slaan. Hij keek heel
    verdrietig en spijtbetuigend.
    Daarna draaide hij het raampje open en zei hij in plat Amsterdams: sorry moppie, ik had je niet gezien.

    Die reactie was precies was ik nodig had.
    Ik begon te lachen. Hij lachte mee. Ik passeerde de auto, stapte weer op mijn fiets en reed lachend verder.

    Het volgende stoplicht stond op rood. Het leek mij een goede dag om
    te stoppen. Ik keek naar de drukte op de kruising. Achter mij
    verzamelde zich een peloton fietsers. Ochtendspits, ik stond vooraan.
    Ik voelde me alsof ik de haas moest zijn in de marathon van New York.
    Niemand reed door rood. Dat verbaasde mij.
    Door
    de verbazing lette ik beter op en pas toen zag ik aan de overkant
    van het kruispunt de politiewagens staan. Een motoragent, een
    politieauto op de stoep, een politieman met een notitieblok die tegen
    de boom leunde.

    Juist op dat moment wurmde een stel zich door het peloton achter
    mij. Ze wilden blijkbaar per se door rood rijden. De man duwde zichzelf
    door de fietsers, de vrouw volgde hem. Toen de man al een stukje door
    rood heen was, zag de vrouw de politie pas. Ze riep haar vriend, maar
    hij hoorde het niet. Hij reed zo de armen van de politiepatrouille
    in.

    Wij keken toe. Het peloton hield zijn adem in. Er ontstond een
    zwijgende tweestrijd. De ene helft hoopte op beboeting, de andere
    helft niet. Zijn vriendin haalde haar schouders op.
    Hij was er bijna. Nu zouden we kunnen zien hoe dit af zou lopen.
    Maar
    vlak voordat haar vriend de overkant bereikte, belemmerde een
    afbuigende tram ons het zicht. De tram bleef midden op het kruispunt in
    de bocht staan. Hij kon niet verder. Er werd gegiecheld in het
    fietserspeloton, gezucht. Iedereen wilde zien of de man werd
    aangehouden, maar het spektakel werd ons misgund.

    Toen ons stoplicht op groen ging, stond de tram nog steeds dwars over de weg. Hij kwam langzaam in beweging.
    Eindelijk kregen we zicht op de brute aanhouding of de slinkse afleidingsmanoeuvre van de fietsende meneer.

    Maar toen de tram weg was, stond de man aan de overkant iets verderop aan de kant van de weg op zijn vriendin te wachten.
    Relaxt. Lachend.
    Nu wisten we nog niets.
    Toen
    het peloton langs de man fietste, probeerde eenieder uit zijn
    gelaatsuitdrukking op te maken wat er was gebeurd. Het lukte mij niet.


  • Ik ben bezig een leukste, fijnste, mooiste, grappigste stukjes bloemlezing (rozelezing, woehahaha) van deze site te maken voor mezelf.
    Zijn er nog stukjes die u zich herinnert als zodanig?
    En waarom?
    (die laatste vraag was altijd irritant bij geschiedenisproefwerken).


  • We zijn in staat mensen naar de maan te sturen en ze veilig terug te laten komen. We kunnen een oor aan de rug van een muis naaien. Een volbeladen vliegtuig de lucht in krijgen en daar houden, geen probleem. We kunnen duinen maken, water tegenhouden en onder zeeniveau steden bouwen en land ontginnen. We zijn in staat een hart te transplanteren in een ander lichaam. We kunnen alle genen en de basenvolgorde van het menselijke DNA in kaart brengen. Het is mogelijk om van wind energie te maken. We kunnen borsten vergroten, lippen opspuiten en tatoeages verwijderen.

    Maar niemand is er nog in geslaagd een panty te maken die niet bij het eerste contact al een ladder vertoont.


  • Ik kijk heel eventjes, dacht ik nog.
    Ik viel binnen bij Trijntje Oosterhuis die Kleine Jongen zong.

    Wat een stem heeft zij toch. Wat een mooi nummer eigenlijk. Wat een sfeer in het stadion. Wat fijn dat alles goed en broederlijk was verlopen.
    Bij de laatste uithaal van Trijntje Oosterhuis viel de eerste traan op mijn T-shirt.

    Hoewel ik een heel andere televisieavond in mijn hoofd had gehad, verliet ik Nederland 2 niet meer.
    Ik had burgemeester Job Cohen helaas gemist. Wel hoorde ik het applaus toen de presentator zei dat hij tussen de Amsterdammers was gaan zitten op de tribune.

    Paul de Leeuw, wow. Frits Barend, ook een mooie toespraak. Zelfs toen mij geheel onbekende artiesten optraden, bleef ik kijken.
    En huilen.
    Allemachtig, wat heb ik een potje zitten janken op de bank.
    Dat kwam niet alleen door de liedjes, maar ook door de mooi geschoten camerabeelden van het publiek.
    Stoere mannen met tranen in hun ogen. Jochies die uit volle borst meezongen. Mensen die elkaar omhelsden.

    De hele ereronde met de kist heb ik gekeken.
    Ik heb gezien hoe de familie het stadion uitreed en hoe de volgauto’s onder begeleiding van politie de snelweg opdraaiden.

    Intussen waren mijn ogen rood en mijn lippen schraal.

    Ongelooflijk. Collectief rouwen.
    Goed zo.


  • u bent onschuldig en ook de dupe, net zoals bij een echte staking


  • Mijn computer doet raar. Of mijn mail, vooral.
    De computer wilde twee dagen geleden niet meer afsluiten en toen ik hem toch zover had, gaf hij de volgende ochtend bij Outlook steeds foutmeldingen.
    Na het gebruikelijke ‘het programma is niet goed afgesloten, blabla’, bleef hij steeds hangen. Ook maakt hij vaak geen verbinding en is er een serverfout.

    Als ik de computer nu heb opgestart, krijg ik voor ik ook maar iets doe, de melding dat ZoneAlarm voor het programma ccApp.exe toestemming wil om verbinding te leggen.
    Wat is ccApp.exe? 

    Misschien is het wel een heel leuk gezellig dingetje. Maar ik vertrouw het gezellige dingetje niet.
    Feit is dat ZA het eerder nooit vroeg en dat de virusscan een tijdje geleden een gevaar vond dat hij niet kon verwijderen (ik haat dat – waarom heb ik dat ding dan?).
    Adaware en Spybot vinden niets.

    Wat nu?!


  • Ik heb ontdekt dat poezen ook links- of rechtsdragend zijn.
    Ik lig de laatste dagen nogal vaak in bad en Ronja en Maus vinden dat uitermate interessant. Ze balanceren op het randje, testen het water voorzichtig met hun pootjes, likken aan het badschuim. Spinnen hard. Ruiken aan mijn natte gezicht.
    Als ze eenmaal alles veilig hebben gesteld dan gaan ze liggen op de rand van het bad. Het is een goede evenwichtsoefening.

    En dan komt het.
    Maus ligt links van me en dut na een tijdje een beetje in. Haar staart ontspant zich en valt langzaam naar beneden, rechtsaf – het water in. Maus wordt wakker, vraagt zich zichtbaar af hoe die staart nou ineens zo nat kan worden en gaat zich uitgebreid zitten wassen.

    Daarna komt Ronja links van me op het randje liggen. Na een tijdje ontspant haar staart zich en valt langzaam naar beneden, linksaf – aan de droge kant van het bad.

    Dit herhaalt zich keer op keer.
    De staart van Maus heeft een voorkeur voor rechts, de staart van Ronja voor links.
    hallo! ik ben mausie
    prr ronja!


  • ‘We hebben een probleem, he, maandag?’
    De vrouw in de bakker sprak niet tegen mij. Ze had me net gevraagd wat ze voor me kon doen. Maar in plaats van mijn elfzadenbrood te snijden praatte ze nu met haar collega.

    Haar collega had de helft van de leeftijd van de vrouw. Ze kon nog niet zo lang van school af zijn.
    ‘Hoezo?’, vroeg het meisje.

    ‘Al het openbaar vervoer gaat staken’, zei de vrouw in onvervalst Amsterdams. ‘In Amsterdam en ook daarom heen’, voegde ze er nog even aan toe.

    ‘Ja, doeiii’, zei het meisje verontwaardigd, ‘dat kan toch niet’.
    De vrouw legde het meisje ongevraagd haar levenservaring op. ‘Oh jawel, toch is het zo, ik zou maar wat gaan regelen als ik jou was’, zei ze.
    Het meisje was even stil.

    ‘Een elfzadenbrood, was het toch?’, vroeg de vrouw. Dat was tegen mij. Ik knikte. De vrouw pakte een brood van de bovenste plank en legde het in de snijmachine.
    Het meisje stond heel hard na te denken.

    ‘Hoe moet ik dan naar me werk?’, vroeg ze aan de vrouw. ‘Moet ik zeker op de fiets!’. Ze gooide er een sarcastische haha achteraan.

    Ik had net 15 minuten door de stromende regen gefietst. Ik had de fiets tegen de pui van de bakker gezet en stond nu uit te druipen in de winkel. Ik was door- en doornat. Het meisje keek naar mij en ze zwoer stilletjes dat ze zichzelf nooit zo zou verlagen als met een fiets.

    De vrouw overhandigde mij het brood. Het meisje zei: ‘Ik weet het ook niet. Ik ga nu mijn vriendje bellen’. Ze pakte haar mobieltje uit haar schort.
    Ik vroeg om een tasje – zelfs het plastic om het brood zou de volgende vijf minuten fietstocht met dit weer niet overleven.


  • (thumbnail)
    (klik voor een groter exemplaar)
    Hoera! Ik kan altijd aan de slag als typiste! Niet dat ik met 10 vingers kan typen of dat ik een cursus heb gevolgd zoals de test beweert. Het webloggen en mailen is blijkbaar in ieder geval goed geweest voor een enorme typvaardigheid.

    Ik ben zelf ook altijd wel verbaasd over hoe snel ik typ zonder er ooit voor geleerd te hebben. Ik typ dan ook heel ‘onlogisch’ en ik weet eigenlijk niet eens hoeveel vingers ik gebruik. Volgens mij gebruik ik van mijn linkerhand maar twee vingers, namelijk mijn wijsvinger en duim. En van mijn rechterhand al mijn vingers. Kom ik toch op een mooi aantal van 7 vingers.

    Ik vind het van de test bijzonder aardig dat ze me al feliciteren voor het afronden van de test 😉
    (via Randstad)


  • Het was teveel. Mijn hoofd moest leeg. Ik bukte, hield mijn hoofd schuin en keek of de inhoud via mijn oor naar buiten zou sijpelen.
    Er gebeurde niets. Ik voelde een lichte hoofdpijn opkomen en ging weer staan.

    Buiten waaide het hard. Misschien zou de storm mijn hersenkamers schoon kunnen zwiepen.
    Ik liep naar het park. Onderweg zocht ik dingen om tegen aan te schoppen. Ik vond niets dat lekker voelde. De herfstbladeren boden te weinig tegenwicht.

    De wind waaide wel, maar om mijn hoofd heen. Hij weigerde naar binnen te komen en mijn kop uit te mesten. Ik schudde mijn hoofd als een hond die uit het water komt.
    Er gebeurde niets. Ik deed mijn mond open om de wind directe toegang tot mijn binnenste te verschaffen. Zonder resultaat.

    Ik dacht 6547 dingen per minuut.

    Mijn hoofd bleef vol.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)