Maand: april 2006


  • Voordelen van manke poot:

    – je hoeft vier dagen niet naar buiten

    – lief iemand doet boodschappen voor je

    – je kunt uitgebreider dan ooit de krant lezen

    – poezen zijn blij dat je er steeds bent

    – mensen zijn daadwerkelijk onder de indruk van je verwondingen

    – na een tijdje valt het best wel mee

    – niet zo actief Koninginnedag hoeven vieren

    Nadelen van manke poot:

    – auw

    – saaaaaaaaai!

    – poezen geven kopjes aan onderbeen, precies op diepe schaafwond

    – poezen gaan steeds precies op zere plekken liggen

    – poezen zeer ge?nteresseerd in wonden en willen er steeds aan ruiken (?)

    – niet kunnen ingaan op vrolijke telefoontjes ‘kom nu naar het terras’

    – koninginnedag redelijk aan mij voorbij moeten laten gaan (zie voordelen)


  • Sjemig halleluja fantastica.

    Merelroze.com bestaat vandaag 5 jaar!

    Welk een vreugde, welk een feest, neem allemaal een glaasje champagne
    zou ik zeggen, of voor de dranklozen onder ons een glaasje prik.

    U kunt kiezen uit de volgende hapjes:

    – Ciabatta met garnalen

    – Crostini met geitenkaas en gegrilde paprika

    – Heerlijk gemarineerde zalm (gravlax)

    – Mini loempia’s

    – Gegratineerde camembert

    – Kleine saucijzenbroodjes

    – Diverse Franse kazen met vers brood en mmm crackers

    – Diverse frisse salades voor het groen

    De hapjes zullen geserveerd worden door knappe dames in spraakmakende rokjes.


  • In het ziekenhuis was het druk. Toen ik eindelijk naar binnen mocht, werd ik tegenover een man in een kamertje geplaatst.

    Het gordijntje zat niet helemaal dicht dus kon ik zien hoe de man om de zoveel tijd een aanval kreeg.

    Zijn ogen draaiden weg, hij schuimbekte een beetje, hij schokte alsof hij epileptisch was.

    De hartslagmeter sloeg soms uit naar 160, dan weer stond hij op 29.

    Meteen voelde ik me schuldig
    dat ik het drukke personeel tot last was. De man was er veel erger aan toe dan ik. Ik keek even naar mijn been.
    Een waar slagveld, maar niets om je nou ?cht zorgen over te maken. Ik keek
    naar mijn voet. Hmpf. Dat deed pijn.

    De apparatuur van de man begon gevaarlijk te loeien. Er kwamen geen
    artsen om naar hem te kijken. Ik vroeg me af of ik…, maar ik kon niet
    lopen, dat was een excuus. Ik hoopte dat de man niet dood zou gaan.

    Mijn voet was inmiddels koud geworden. Ik probeerde met mijn teen te wiebelen. Dat was niet zo’n goed idee.

    De man in het kamertje begon te schreeuwen in een vreemde taal. Of
    misschien in geen enkele taal, want een taal die “wheea schmaa” als woorden
    kent, is een beetje een gekke taal. Zijn apparatuur sloeg op hol. Er
    kwamen geen artsen.

    Een getal waarvan ik niet wist wat het moest aanduiden bleef staan op 0.

    Hij bleef roepen.

    Toen kwam er een arts.

    “Nigel”, zei ze streng. En nog eens, toen hij bleef schokken: “Nigel!”

    Ze duwde hem terug in het kussen toen hij er vandoor wilde.

    De arts zou later uitleggen dat Nigel te veel drugs had genomen.

    Ze zou drie keer zeggen dat ze thee en koffie zou brengen, maar ze vergat het twee keer daarvan. Het was nog steeds druk.

    Een man even verderop gilde het uit van de pijn.

    Ik kon niets zien.

    Mijn wereld was zo groot als het hokje waar mijn gordijntje omheen kon, en het trieste beeld van de schuimbekkende man.


  • Het was duidelijk dat ik zou vallen. Het duurde een hele tijd, wel honderd uur leek het, ik was me er volkomen van bewust dat ik er niets aan kon doen om het te voorkomen – en toen gebeurde het ook echt. Keihard, op de stoep, een krachtige schuiver. Mijn fiets bovenop me. Racend voor het groene stoplicht om onbegrijpelijke reden de macht over het stuur verloren. Haastige spoed.

    De hele club fietsers die ik zojuist had ingehaald ontfermde zich over mij. ‘Hoe kon dat nou gebeuren?’ en ‘Gaat het wel?’ en vragend ‘Weet je het wel zeker?’
    Een jongen met een sterke arm trok me onder mijn fiets vandaan. Ik zag zijn gezicht niet. Ik stond weer, ik was niet echt gewond, zei ik, terwijl ik een bijtende pijn voelde opkomen aan de rechterkant van mijn lichaam.

    “Wat deed je nou?”, vroeg de jongen.
    “Het stoplicht was wit!”, zei ik.
    “Groen, bedoel je”, zei hij.
    “Ja, wit”, zei ik.

    Toen snapte ook ik dat ik hard was gevallen.

    “Hee, je sokken zijn kapot”, zei een man met een zwaar accent, terwijl hij op mijn been wees.
    Mijn panty, helemaal aan flarden, grote schaafwonden in mijn vel.
    Ineens voelde ik de pijn aan mijn voet.


  • Ik hoopte dat het me bespaard zou blijven. Maar het is de
    commentspammers gelukt om mij zodanig gek te maken dat ik hem ook heb
    ingevoerd: de b0rkquestion.

    Voor mensen die niet weten wat het is: het is een domme vraag die je
    moet invullen voor je kunt reageren, zodat de automatische spammachines
    het niet meer begrijpen.

    Mij scheelt het tientallen vervelende reacties op oude stukjes per dag.

    Grr.


  • Ene caissi?re van de Albert Heijn tegen de andere:

    “Dat moet je even aan Jacqueline vragen, die weet dat wel”

    “Wie is Jacqueline?”

    “Die Nederlandse, je weet wel”

    “Huh? Werkt er hier een Nederlandse?”


  • stemmen

    Collegalogger Rust wil graag winnen in de stripstrijd van Het Parool.
    Stemmen kan nog tot middernacht. Hij staat nu n?t achter op zijn
    concurrent Flo, dus hoppa!

    De site van Ruben vind je hier.

    Stemmen op een van beide kan hier.


  • Omdat ik voor een opdracht een CV’tje moest opsturen, ging ik er maar
    weer eens voor zitten. Eens kijken. De laatste CV dateerde van eind
    2004. Hoe lang geleden was dat! En vooral: wat heb ik veel (leuke
    dingen) gedaan in de tussentijd. Ik kon enige contente gevoelens niet
    onderdrukken.

    Mijn oog viel op een CV voor ??n van de bedrijven waar ik eind 2004 solliciteerde. Die baan, dat zou ‘m worden.

    Ik ging steeds door naar de volgende ronde en ik steeds werd het
    spannender. Het was namelijk een ?chte baan, heel erg echt, 40 uur per
    week, in een buitenwijk van Haarlem, bij een ?cht bedrijf, het leek me
    dat ik daar wel aan toe was. Elke ochtend in de ochtendspits, want dan
    gaat het je carri?regewijs voor de wind. Zo dacht ik toen. Ik zou voor
    het eerst ook echt gaan verdienen. Daar werd het ook wel eens tijd
    voor. Mijn leven zou geordend en gestructureerd zijn en overzichtelijk
    en regelmatig.

    Jeeeeeeeeeeeeeee.

    Wat ben ik blij dat ik uiteindelijk heb gekozen om alles overboord te gooien en als tekstschrijver zelfstandig te gaan.

    Mocht ik weer eens verzuchten dat ik het druk heb, dan kijk ik weer
    even naar die bedrijfsnaam en prijs ik mezelf zielsgelukkig en
    dwangbuisloos.


  • Heerlijk, zo’n wit biertje, om de lente te verwelkomen. Helaas nog niet
    op een terras, maar binnen, in een caf?. Ik was alleen met mijn krant
    in de hand aan het genieten van mijn bier. Slobber, lekker. Aaah.

    “Van alcohol word ik altijd een beetje bang”, zei een vrouwenstem naast me.

    “Nou bang niet, maar ik vind het wel heel slecht”, zei een mannenstem tegen de vrouw.

    Het meisje, ik had inmiddels uit mijn ooghoek gekeken wie deze woorden
    hadden gesproken, knikte op het woord ‘slecht’ instemmend met haar
    hoofd.

    Ik kneep even in mijn arm om te kijken of ik niet in een parallelle wereld vol mormonen terecht was gekomen.

    “Het kan mensen zo veranderen”, zei ze ernstig en zuchtend.

    Ik bekeek mezelf van een afstandje en ik zag een gelukkig mens.

    “Mensen die drinken, die worden ongelukkig, langzaam maar zeker”, zei de
    jongen. Hij sprak een beetje dreigend en zo hard dat hij moest weten dat ik het kon horen.

    Er volgde een conversatie waaruit bleek dat de jongen een bekende
    voetballer was. Dat zei hij: “Ik ben een bekende voetballer, dan kun je je gewoon niet veroorloven te drinken”.

    Ik herkende in de donkere, goeduitziende, kale jongen in sportieve kledij geen voetballer.

    En dat zegt wat.

    Ik drink wel, maar ik weet heus wel wat van voetbal af.




  • Een Hollandse film met een weblog erin! Dat het ooit zo ver zou komen
    in de wereld. Misschien dat mijn vader mij daarom deze telefilm van
    Eric Oosthoek aanraadde om te gaan zien, maar volgens mij ging het hem
    meer om het totaal. Hij was namelijk danig ontroerd door de film!
    Kilkenny Cross vertelt het verhaal van een
    17-jarige jongen uit Amsterdam die via internet ontdekt dat zijn moeder
    iets voor hem verborgen heeft gehouden. Een echte Bildungsfilm.

    Het blijft altijd een beetje gek, de combinatie tussen internetten en
    televisie, maar ze komen er mee weg (behalve als het
    Windows-inlogscherm met heel grote letter Access Denied schreeuwt). De
    nieuwe vriend van zijn moeder wijst haar er op een gegeven moment op
    dat haar zoon een weblog bijhoudt. Die verbazing: zet hij dat allemaal
    op internet? Grappig.

    Ik was vooral onder de indruk van de camerabeelden, die me meteen naar
    Ierland deden verlangen. En Ariane Schluter (nu als moeder) doet het
    altijd goed.

    Zoals het een Nederlands product betaamt, draait de film slechts ??n
    keertje (belachelijk!) en wel morgenavond in Het Ketelhuis (wat een erg
    leuke
    bioscoop is waar je op banken kunt hangen, dus alleen daarom zou ik het
    al doen). Voor de mensen die hem liever op tv zien: op 13 mei is ie op
    Nederland 3 te zien.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)