Maand: juli 2006


  • Terug voor u er erg in heeft.
    🙂


  • “Eenmaal buiten is buiten”, zei de verder vriendelijke steward van de Amsterdam ArenA die verbaasd was dat ik al zo vroeg vertrok. Het was twee uur ’s ochtends en toch was het feest nog maar net begonnen. Zoals het een mega-event betaamt.

    Enkele tellen later fietste ik door het niemandsland tussen Zuidoost en het Centrum. Lekker weer, mooie sterrenhemel, wind door mijn haren. Tralala. Niemand te zien. Bijzonder uitgestorven hier eigenlijk. Eindeloos veel asfalt, betonnen bedrijfsgebouwen en braakliggende stukken grond. Verlaten ook. Zelfs geen autoverkeer op dit tijdstip. Donker. Hmm.

    Ineens voelde ik me uitermate kwetsbaar. De viaducten, zag ik nu, waren ideale schuilplaatsen voor verkrachters. Langs het fietspad stonden perfect op moordenaars afgestemde struiken. Niemand die me zou horen. Niemand die het zou zien.

    En toen, the horror, zag ik de man. Hij zat aan de rand van het fietspad, een meter of honderd verderop. Ik remde af – maar teruggaan was geen optie. Ik kon die ArenA toch niet meer in. Over de autoweg gaan kon vanaf hier ook niet. Help!

    Nu had de man ook mij gezien. Tot mijn afgrijzen stond hij daarom op. Hij was groot. Mijn onschuld, herinner ik me, vond ik het ergste. Het besef – toen pas – dat het echt dom is, hier in je eentje te gaan fietsen. Ik zag mijn nabestaanden hun hoofd schudden om zoveel naïviteit. Alsof ik daardoor schuld zou hebben aan mijn eigen verkrachting.

    Ik fietste zo ver mogelijk links over het fietspad. Toen stak de man zijn hand uit. Om mij te grijpen. Ik gaf een slinger aan mijn stuur en probeerde de man te trappen.

    “Peace man”, zei hij, terwijl hij lachend zijn hand opstak. Hij was zo stoned als een garnaal en zo onschuldig als een spons.
    Terwijl ik er angstig vandoor snelde, wierp hij mij een welgemeende handkus na.


  • Mijn collega: "Heb je een nieuwe rok?"
    Ik: "Nee, die heb ik gekocht voor echt maar 2,50 of zo."

    DUH?


  • Het was de tweede keer dat ik van de kapper kwam en iemand me bij het naar buiten gaan nafloot.
    Ik verdenk mijn kapper ervan dat zij op die plek speciaal iemand neerzet om dat bij al haar klanten te doen.

    Als dat niet het geval is, is het wel een briljant idee.


  • Vlak voor ons tafeltje kwam de mevrouw tot stilstand. Even ervoor was ze met veel gevoel voor drama op ons terrasje afgestapt. Ze moest hard lachen en boog daarbij naar voren, haar armen in haar schoot geklemd.

    "Dat je er nog bént!", riep ze. Whahaha.
    Wij keken om.
    Achter ons zat aan een tafeltje een andere mevrouw. Vergeleken bij de nieuwe mevrouw was zij een zeer rustig exemplaar dat zich een beetje leek te schamen voor de uitbundigheid van haar vriendin.

    De nieuwe mevrouw lachte nog eens hardop, vol ongeloof.
    "Zij zit hier al een úúr te wachten", riep ze, vooral naar ons, om haar overacting te verklaren. Ze wees naar haar vriendin die ons vriendelijk toeknikte.
    "Ik moest via Rome naar Parijs!" zei ze, terwijl ze zich tussen de tafeltjes door wurmde.

    Wij vroegen ons af of dit een bestaande uitdrukking was, die wij vanwege onze leeftijd niet kenden.
    En wezen haar erop dat zij nu in Amsterdam was en niet in Parijs.


  • huub!
    Me lucky bastard, ik had zowaar een prijsvraag gewonnen. Via de SNS. Voor dit concert.
    De Dijk.
    Al 25 jaar gaan ze mee, dat is bijkans net zolang als ik.
    Het was weer fijn.

    Hoogtepunt tijdens De Poema's was het vertrek van het joekelgrote cruiseship.
    En maar zwaaien allemaal.
    keigroot man


  • De hemel barstte open op het moment dat ik de fiets op stapte. Het was fijn dat de kleffe warmte doorbroken zou worden door een verkoelende bui. Mijn probleem was alleen dat ik naar BNR Nieuwsradio moest om daar (voor het eerst en dat terwijl het nog een maand duurt voor het in de winkel ligt!) te vertellen over mijn boek.

    De eerste tien minuten fietsen ging het wel. Kleine druppeltjes. Daarna begon het. De regen kwam in zo'n grote hoeveelheid naar beneden en de wind rukte zodanig aan mijn fiets dat ik me onder een afkapping verstopte. Ik belde naar het radiostation, of ik iets later mocht komen. Dat mocht, maximaal tien minuten. Dergelijke buien duren maar even, deze is zo voorbij, dacht ik.

    Tien minuten lang keek ik naar de regen. Door de harde wind was ik ondanks mijn schuilplek al behoorlijk nat geworden. Mijn dunne, lichte rok begon door te schijnen. Ik wilde dat ik die ochtend niet juist dit ondergoed had aangedaan. Gelukkig was het radio en geen tv. De auto's reden langzaam, met uitzondering van een vrachtwagen die een enorme hoos lanceerde en een fietser onder een ander afdakje geheel doorweekte.

    Hoewel de regen nog immer doorkletterde, moest ik nu toch echt naar de studio. Ik haalde een diepe teug adem en reed over de stoep verder. Het fietspad was door de regen onbegaanbaar geworden, met plassen van zo'n 30 centimeter diep. De trams stonden stil.

    Door- en doornat en met een geheel doorschijnende rok aan kwam ik bij de studio aan. Toen bleek dat ik ook nog eens door het restaurant heen moest lopen, om de tafel waaraan het interview werd gehouden te bereiken. Ik wenste mijzelf onzichtbaar, maar de vele blikken mijn kant op maakten duidelijk dat mijn wens niet werd gehonoreerd.

    Het interview was leuk (het meest gepodcaste programma van Nederland).
    Maar shockerend nieuws in de uitzending was dat Bits of Freedom ermee stopt.
    Dat is foute boel – ik vroeg Maurice Wessling of we daar niet iets mee moesten doen, reanimeren of geld inzamelen, maar het besluit staat geloof ik vast. Zeer spijtig.

    's Avonds zag ik Dennis Bergkamp.
    Wat een held.


  • Mijn Canon 300D was (dus) kapot en ik weende. Soms ben ik namelijk net een prinses en die wenen nou eenmaal.

    De verhalen die ik al googlend aantrof, stemden mij niet positief. De reparatie zou onbetaalbaar zijn en als het nog binnen de garantie viel, zou ik meteen een nieuw toestel krijgen omdat de Error99 zo ongeveer het ergste was wat je kon krijgen. Mijn toestel was tweedehands en al eeuwen niet meer binnen de garantie. Ik vloekte op Canon en vroeg me af waarom die lui niet in staat zijn een peperduur ding te produceren dat het gewoon jarenlang blijft doen. Technische vooruitgang betekent vaak kortere levensduur.

    Toen de man van de fotozaak me ook nog aankeek alsof mijn laatste uur had geslagen en me vertelde dat het weken en weken ging duren voor ik mijn toestel eventueel terug zou krijgen, wist ik wel zeker dat het niet meer goed ging komen. In een opwelling kocht ik de week erop een digitaal camera'tje, zeer handzaam, best prijzig, een Ixus 55 (blijkbaar nog niet boos genoeg op Canon).  

    In de weken dat de 300D bij de fabriek lag, begon ik de camera steeds meer te missen. Inmiddels wist ik al zeker dat ik zou gaan sparen voor een nieuwe digitale spiegelreflex omdat het blijkbaar echt een ding was waar ik niet zonder wilde. In stilte nam ik afscheid zodat het telefoontje van de fotozaak niet te zwaar zou vallen. Mijn Ixus haalde het niet bij mijn spiegelreflex – het resultaat van die foto's was in kwalitatief opzicht bijzonder teleurstellend. Logisch, maar ook niet fijn.

    Toen belde de vrolijke meneer van de fotozaak.
    "Hij is gemaakt hoor!", riep hij, het positieve van het nieuws duidelijk inziend.
    De reparatie: "replacement aperture/shutter/optical units"
    De kosten: nog geen honderd euro.
    Me so happy.


  • waaaaaaaaaaarm

    Zo ligt Ronja de hele dag te liggen. Soms zegt ze mieuw.

    Het is wel een beetje zielig voor Maus dat Ronja al twee keer op de foto staat en zij nul keer, maar dat komt omdat Maus is weggekropen in een kast en daar wacht tot het minder warm is. Bijvoorbeeld 's nachts. Dan leeft ze op, tot mijn verdriet, en komt ze de hele tijd vragen of we eindelijk zullen spelen.


  • Later volgt hier een stukje over hoe blij ik ben dat ik mijn digitale spiegelreflex weer terug heb. Nu mag ik eerst naar de uitgeverij om te kijken hoe het met het omslag staat. (waah!) ronja!

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)