Maand: januari 2007


  • Een kleuter en een boxer renden met elkaar over het voetpad. De boxer had een stronk hout in zijn bek en de kleuter wilde het van hem afpakken.
    “Boris, wacht”, schreeuwde de vader van de kleuter.
    De hond noch de kleuter wachtte. De kleuter greep met zijn mollige handjes naar de boomstronk, de boxer zette zijn tanden extra stevig in het hout.

    “Boris!”, schreeuwde de vader.
    De hond rende een stukje weg, richting de plek waar het voetpad overging in een weg met auto’s. De kleuter rende er achteraan. Met zijn dikke vingers greep het ventje naar de kont van de hond. De boxer gromde.

    “Bob, wacht!”, riep de vader, tevergeefs. De kleuter en de boxer weigerden te luisteren.
    “God-ver-domme”, brieste de vader, terwijl hij met grote passen op de hond en de kleuter afliep.
    “Boris en Bob, en nu is het genoeg!”, schreeuwde hij.
    Ik kwam er niet achter wie Boris was en wie Bob.


  • Op het bankje, waarvan ik nooit had verwacht dat er iemand zou gaan
    zitten, omdat het van blauw plastic was en midden in de Albert Heijn
    stond, zaten twee mensen.
    Ze waren oud.
    Ouder dan mijn oma's ooit waren geweest, om over mijn opa's maar te zwijgen.

    De ogen van het oude vrouwtje werden groot.
    "Dus je eet echt helemaal nooit stamppot?", vroeg ze ontsteld.


  • Fabchannel, het fabste kanaal van de wereld en dat zomaar uit Amsterdam, heeft zichzelf nog fabber gemaakt. Je kunt nu playlists aanmaken en ze dan op je site zetten. Jippie hoera, hoe fijn.

    Ik heb nu alleen een paar nummers van Ane Brun erin gezet, omdat de kans groot is dat jullie die niet kennen en dat is zonde. Maar de mogelijkheden van de nieuwe player zijn eindeloos. Ik ga, zodra ik meer tijd heb, frutselen aan een volledige playlist.
    Voor nu: geniet even van Ane.

    Ik heb haar nooit live gezien, omdat ik weer eens achter de feiten aanliep.
    Dankzij Fabchannel zie ik het nu alsof ik er toch een beetje bij ben geweest. Hoera voor Fabchannel, uniek in de wereld.


  • Mijn broer heeft op vrijdag vaak een ADV-dag, dus belde ik hem net. Hij nam op, dus hij was niet aan het lesgeven, concludeerde ik.
    "Ha zus. Je raadt nooit wat ik aan het voorlezen ben!", zei hij.
    Voorlezen? Oh. Wel aan het lesgeven (waarom neemt ie dan op?).
    Maar waar waren alle kinderen? Het was muisstil op de achtergrond.

    "Ronja de Roversdochter!", riep ik, omdat het een van mijn en zijn favoriete kinderboeken is.
    "Ben ik Ronja de Roversdochter aan het voorlezen?", vroeg mijn broer aan zijn klas.
    "Neeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeeee", klonk het uit zo'n 25 zevenjarige-keeltjes, alsof ik iets had gezegd wat echt heel dom was.

    "Raad nog maar eens", zei mijn broer.
    "De Meester van de Zwarte Molen!", riep ik.
    "Ben ik de Meester van de Zwarte Molen aan het voorlezen?", vroeg mijn broer aan de klas.
    "Neeeeeeeeeeeeee", klonk het, zoals verwacht.
    Er werd ook nog eens heel erg gegrinnikt, wat een domme zus, die zus van Elmer.

    "Hee, ik bel over zondag", zei ik.
    "Nog een keertje raden", zei mijn broer.
    "Ik weet het niet", zei ik.
    "Jawel", zei mijn broer, "want het was de reden waarom ik opnam. Omdat het zo toevallig was."
    Ik moest even denken.

    "Het Kleine Boek van Merel!", riep ik.
    "Ja, het Grote Boek van Merel!", zei hij.
    De klas ontplofte in een daverend applaus.
    Het zou nog lang onrustig blijven.


  • AMSTERDAM – De 31-jarige vrouw die bewusteloos op straat werd gevonden is niet het slachtoffer geworden van de storm. Eerder was aangenomen dat de dakpan die naast haar hoofd werd gevonden, de reden was van haar comateuze toestand.

    Na onderzoek bleek echter dat de vrouw, die overigens bijzonder aantrekkelijk, aardig en lief en ook slim was, een teveel aan Ibuprofens 400 tot zich had genomen. De dag ervoor had zij bij de tandarts een dubbele wortelkanaalbehandeling ondergaan, zo verklaarde zij. De politie had even ervoor onderzocht wat de laatste drie nummers waren die haar iPod haar had voorgeschoteld. Dat waren What I Want van Ane Brun, Minas de Cobre van Calexico en 9 Crimes van Damien Rice. De agenten hadden hier al geen conclusie uit kunnen trekken, met betrekking tot haar plotselinge flauwte. Het slachtoffer liep, behalve haar reeds ernstig verminkte kies, geen verwondingen op.

    Bij het ontwaken zei de vrouw: “Te gek, deze storm, ik hou van extreme weersomstandigheden. Iedereen op straat kijkt elkaar aan en wisselt vrolijke blikken uit.” Toen zij hierna zij dansend en wat wankelend haar weg vervolgde, werd de politie weggeroepen om met rood-wit lint één straat verderop af te zetten vanwege een wankele steiger. Terwijl de politie haar nog had willen zeggen dat ze niet zo enthousiast moest zijn over iets wat veel schade en misschien wel slachtoffers zou veroorzaken.


  • De tl-buizen van de tandarts zijn van het merk OSRAM en recyclebaar. Als je ligt, hangen er twaalf in het zicht.

    Een weblog hebben komt buitengewoon goed van pas tijdens dergelijke martelingen: ik probeerde een metafoor te bedenken voor de handeling die de tandarts meermalen moest verrichten. Hij noemde het vijlen. De twee wortels wegvijlen, lekker boenen. Ik wilde een beter woord bedenken. Hoewel ik daar niet in slaagde, en geen beter woord kon bedenken dan raggen of boenen, gaf het me iets te doen. Want het duurde lang, vond ik.

    De verdoving is nog niet uitgewerkt en toch doet het al pijn, bij mijn neus en in de kies ernaast.
    Die akelige prik in mijn gehemelte ga ik misschien ook nog wel voelen.

    Gelukkig moest ik voor de behandeling een hele dienst vrijnemen, dus kan ik zo dadelijk na de laatste klusjes, eindelijk aan serie 1 (!) van de Sopranos beginnen.
    Maar eerst alvast een ibuprofennetje.
    Ik vrees namelijk het ergste. Dan valt het altijd mee.

    In mijn reactiegeval kunt u verscheidene steunbetuigingen, geruststellende woorden en andere opbeurende teksten kwijt.
    Heerlijk, zo'n weblog.


  • Ze kwamen me tegemoet op het fietspad. Een wat dikke jongen en een klein jochie.

    "Mevrouw mevrouw wacht", zei de dikke. Hij zat op een kinderfietsje dat veel te klein voor hem was. Zijn te grote buik paste maar net tussen het stuur en het zadel.
    "Hij heeft geld nodig", zei de jongen, terwijl hij op het kleine jochie wees. Het kleine, iele jongetje was leeftijdloos. Hij kon acht zijn en een langzame groei hebben of misschien was hij nog wel vier. Hij had een dun lijfje en een spits koppie. Op zijn voorhoofd zat een donkere pigmentvlek.
    "Hij spreekt geen Nederlands", zei de dikke jongen over het kleine jongetje.

    Het kleine jongetje ging nog verdrietiger kijken dan hij ervoor al had gedaan.
    Het was meelijwekkend, mijn moederhart brak.

    Op mijn meelevende blik begon de dikke jongen heel hoopvol te kijken.
    "Hij heeft geld nodig voor om te eten", zei de dikke jongen.
    "Zijn moeder is dood."
    Arm, klein jongetje, het werd steeds erger.
    Het jongetje keek droef, maar ook een beetje verbaasd.

    "Is dat waar?", vroeg ik aan het kleine jongetje.
    "Ja", zei hij snel, "mijn moeder is dood en ik moet eten."
    "Ik vind dat je best goed Nederlands spreekt", zei ik.

    De dikke jongen keek beschaamd naar mij en boos naar zijn kleine vriendje.
    Met een grote glimlach op mijn gezicht fietste ik door.
    1-0 voor mij.


  • Bizar. Ik zit op mijn werk en hoor via de politiescanner dat de politie MIJN huis binnengaat na een inbraakalarm!
    Holy mozes, hoe vreemd is dat! Gelukkig neemt de buurman op als ik hem bel, die mij zegt dat de politie net ons huis heeft verlaten en dat het waarschijnlijk loos alarm is geweest.

    Fioew.
    Het is een beetje als heel realistisch dromen maar dan zonder dromen.


  • miauwBlekkie, de kat van Walter, is dood. Het ging snel maar het is wel verdrietig.
    Ik had de grote eer om soms oppas van Blekkie te zijn.
    Daarom vind ik dat Blekkie hier op z'n minst een aandenken verdient.
    Een bloemlezinkje Blekkie.

    Blekkie 1
    Blekkie 2
    Blekkie 3 (met een nu verwarrende beginzin)

    Dag Blekkie Bleksel de kat van Walter.
    Je was een rare lieverd.
    Dag!


  • De wind speelde de fietsende ochtendspits parten. De storm had zichzelf tot een gigantische hand omgebouwd die hij steeds pesterig voor de trappende fietsers neer bleef zetten. Tot hier en niet verder, zei de wind.

    De voorste fietser had het het zwaarst. Zij kreeg de volle lading van het immense stopteken, terwijl ze noestig probeerde de pedalen rond te krijgen. Het verbaasde haar dat het eigenlijk niet onprettig voelde, die druk van voren. Ze had het gevoel dat ze het aankon. Op de sportschool hadden ze haar laatst verteld dat haar conditie nog maar één streepje van uitmuntend verwijderd was. (Dat er boven uitmuntend nog een categorie geweldig zat, vond ook de sportleraar taalkundig gezien een opmerkelijke hiërachie).

    Met haar welhaast uitmuntende conditie ging de fietsster de onzichtbare hand te lijf. Achter haar vormde zich een steeds langer wordende rij driftige handlangers, maar geen van hen besloot de koppositie even van haar over te nemen. Handlangers waren het dus eigenlijk nauwelijks te noemen, ze vormden meer een groeiende groep opportunistische volgelingen.

    De fietsster zou er in haar eentje wel voor zorgen dat deze mensen veilig en zonder te veel zweet op hun werkplek aan zouden komen. Altijd had zij, kinderboeken lezend, geweten dat er op een dag ook van haar een heldendaad zou worden verwacht. Het had even geduurd, maar dit was dus haar missie.

    Ze trapte en trapte en hield de minder uitmuntenden op deze manier flink uit de wind. Het was een lange weg rechtdoor en de wind was niet aflatend. De muziek in haar oren begeleidde de heldin bij haar daad. Ondanks de zware opgave voelde ze zich groeien in haar strijd tegen de storm.

    Toen moest zij linksaf.
    Haar taak zat erop. Omdat ze de drukke straat zo niet kon oversteken, stopte zij rechts op de stoep. Een voor een zag zij de lange stroom volgelingen passeren. Degene die al die tijd direct achter haar had gereden, wenste zij succes. Daarna zwaaide zij als een koningin of een Tour de France-supporter naar de andere fietsers in de rij. Na een tijdje wisten de mensen niet meer dat zij degene was die de stroom al die tijd had getrokken, maar dat deerde haar niet. Ze zwaaide en zwaaide. Ruimhartig, zoals het een echte heldin betaamt.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)