Maand: augustus 2008


  • * De mensen zijn hier lief en kijken ons bijna altijd bevreesd aan als we vragen of ze Engels spreken. Sommigen rennen weg om iemand anders te halen, die dan ook geen Engels spreekt, maar die ons wél aandurft. We worden steeds beter in mimen. Zo mimede ik reeds wasknijpers, een kip (met geluid) en ongeveer 287 keer een luchtbed. Uiteraard was ik keer op keer weergaloos, maar sommige verstaanders hebben duidelijk toen ze klein waren te weinig Hints gekeken. 

    * Iedereen kijkt me aan alsof ze nog nooit een lange, blonde vrouw hebben gezien. Soms met vrees, soms met ontzag, maar toch vooral met een vriendelijke blik. Kinderen, bij wie het beleefdheidsfilter nog niet werkt, kijken naar me alsof ik de GVR ben. Wat ik maar als compliment beschouw.

    * Gisteren kreeg ik een hele gegrilde octopus op een dienblad voorgeschoteld, vergezeld van de heerlijkste gegrilde paprika´s ooit. Obers brengen je als voorgerecht allemaal hapjes. Eerst dachten we uit aardigheid, maar het is gewoon een prettige manier om ons voor hun lekkernijen te interesseren. Alleen wat je eet, betaal je. Het lukt ze bijzonder goed, want ik kan er nooit vanaf blijven (waarna een hele octopus best veel is).

    * We zijn in een land vol sagen en legenden. Vaak hebben ze te maken met God, maar vaak genoeg ook met herten of hanen. In het huis waar we nu slapen, kijkt Jezus ons vanaf elk hoekje aan. Waarover later vast meer.

    * De taal hier is net zo ondoordringbaar als het achterland. Na een week kan ik net wat basisdingen zeggen en (moeilijker) verstaan. Let wel: basis is dan ook echt basis. Een beetje als zeggen dat je de basis van het koken onder de knie hebt en dan net weet hoe je een ei moet bakken. Het woord voor ei ken ik overigens al.

    * De auto staat hier vaker diagonaal dan horizontaal.   

    * Later meer, wat doe ik in godsnaam achter een computer?


  • de weekenden waren voor haar Wit, moe, met een pukkel op mijn kin, ongekapt, ongedoucht, met kleine oogjes, een overdosis koffie, een lege maag, rsi in al mijn ledematen ga ik… op vakantie.

    Het

    boek

    is

    ingeleverd.

    Verschijningsdatum eind oktober.
    Hoera.

    !
    !


  • Schrijf je dat zo? 🙂
    op 2 hoog
    Wél gezellig of wel gezellig?
    bijna gedaan
    Op bus 5 in Utrecht. Maar wat betekent dit?
    maar wat betekent dit?
    Olympische Spelen 2008.
    olympische spelen 2008
    Aan wie zou je dit schrijven?
    dan weten we dat ook
    H
    h


  • Elke ochtend als ik door Hoog Catharijne sjouw, zit er een meisje met een accordeon vlakbij de roltrappen naar de achterkant van het station.
    Ze is jong en knap maar mist elke uitstraling.
    Om de paar seconden zegt ze met een gemaakte glimach en een meisjestemmetje 'hello' tegen de mensen die aan haar voorbij trekken.
    Ze komt vermoedelijk uit het Oostblok. Het ligt misschien aan mijn geringe kennis van accordeonmuziek, maar elke ochtend speelt ze precies hetzelfde melodietje.

    'Hello.'

    Ik vraag me altijd af of ze iets anders speelt als ik een trein eerder of later zou hebben. Of ze een schema afgaat, elke ochtend, punctueel om maar enige grip op haar situatie te hebben. En of iemand haar niet moet vertellen dat het onverstandig is om elke dag op precies hetzelfde tijdstip op precies dezelfde plaats te zitten, waardoor het precies dezelfde vermoeide mensen zijn die je in de ochtendspits passeren. Die op maandag niets geven. En dus op dinsdag ook niet. Of op woensdag. Omdat ze in net zo'n dodelijk saai ritme zitten als het meisje, met rituelen en gewoonten die ze niet snel zullen veranderen.


  • Stukjes over spam schrijven is zo 2001, maar nu kreeg ik een heel mooie. En een (ietwat) Nederlandse bovendien! Ik ontving de uitnodiging niet in mijn goedwerkende spamfilter maar gewoon in mijn inbox.
    Hij gaat zo (let ook op het subject!):


    from (van)    hallam ananth <Lcannon@unionspecial.com>
    aan    merel@merelroze
    datum    15 augustus 2008 09:59
    subject (onderwerp)    Dateert van het agentschap
        
    Hoi. Mijn naam is Natalia. Ik eenzame meisje zonder schadelijke gewoonten. ik 29 jaar. Ik zoek een man van 32 jaar voor ernstige relaties. mijn e-mail: natolove29@yahoo.com
    het gemakkelijker voor mij. Ik kan sturen brief en de foto elkaar. Natalia
    email: atolove29@yahoo.com

    Ik vraag geen provisie.
    🙂


  • Het had me veel overtuigingskracht en realiteit gekost om mezelf uit bed te krijgen. De onzomerse weersomstandigheden hadden een verdovend effect op mijn toch al wattenhoofd. In de trein zaten ineens weer veel mensen.
    De vakantie was duidelijk al een beetje voorbij, maar toch zag niemand er bruin uit.

    Met moeite en te veel haast om koffie te kopen vond ik een zitplek.
    Ik staarde wezenloos voor me uit, mijn knieën tegen de knieën van de lange man tegenover me. Twintig minuten om mijn lijf in (sociale) werkstand te krijgen.

    Koffie moest ik hebben.
    Koffie.
    Ik wilde echt heel graag koffie.
    Heel graag.
    Koffie.

    Het hengsel van mijn tas trilde.
    Ik pakte mijn telefoon. Een sms, zo vroeg.

    "Wil je koffie?", stond er.
    Onbekend nummer.

    Ik keek verschrikt, verblijd en achterdochtig om me heen. Dat waren veel verschillende blikken voor de vroege ochtend. Mijn medereizigers gaven in de verste verte geen blijk van grappenmaken. Ik zag geen helderziende (die herken je meteen want die hebben een baard en een knotje). Ik kon alleen concluderen dat God me gesmst had. 

    Wat kon ik anders doen dan terugsms'en?
    Ik kon al mijn wensen aan God sturen, maar ik besloot bescheiden te blijven.
    "Ik wil heel heel heel graag koffie."

    Vrij vlak erna kreeg ik weer een sms.
    "Ben je al bonnen?"

    Toen wist ik het zeker. Het was vriendin C.
    Niemand smst zo weergaloos cryptisch als zij. 
    Zelfs niet nu ze een nieuwe telefoon heeft.
    Met een nieuw nummer.


  • god's eye view
    Je zou je leven maar net zo goed kunnen overzien, als ik deze parkeerplaats vanaf de twaalfde verdieping.
    Zou het een voordeel zijn?


  • Toen ik 16 was en een heel braaf gymnasiastje, wilde ik dolgraag bij het Toneel. Ik was al een tijdje fervent bezoeker van Shakespeare, de Oude Grieken en Scandinavische en Russische drama’s. Toneelspelen moest ik en ik schreef me in voor een auditie – ook al durfde ik eigenlijk niet.

    Die durf werd nog minder toen ik zag wie er nog meer op de auditie waren afgekomen: tientallen jongeren met wie ik in mijn beschermde gymnasiasten-enclave nog nooit in aanraking was gekomen: allochtonen! Help! Die kende ik alleen uit de tram! Ik was op die auditie dan ook niet echt op mijn plek. Zeker niet toen ik merkte dat we helemaal geen écht toneel met een hoofdletter t gingen maken, maar dat we ook moesten dansen. Ik wist zeker dat ik niet door de auditie heen zou komen. En eigenlijk had ik daar wel vrede mee. Het was toch niks voor mij.

    Ik werd uitgekozen en op de televisiebeelden die er destijds door de Ikon werden gemaakt zie je iedereen juichend opspringen en mij vertwijfeld wat meeklappen.
    En, zoals dat wel vaker gaat als dingen eng zijn en niet voor jou weggelegd lijken te zijn: het was fantastisch. Weken zaten we die warme zomer opgesloten in een theater. Ik leerde improviseren, ik leerde acteren, ik leerde brainstormen, ik leerde wat jabbertalk was, ik leerde zelfs dansen. We smeedden een voorstelling, De Stad genaamd, en theatergroep 020 was geboren. We maakten indruk. Het was nieuw, zo’n grote groep Amsterdammers van twintig verschillende afkomsten. Een krachtige voorstelling. Mijn zo stoere broer moest huilen op de première.

    Drijvende artistieke kracht achter dit alles was regisseur David Greaves die samen met choreograaf Nita Liem van ons clubje een echte groep wist te maken en in die paar weken iets volstrekt zinnigs uit ons kreeg. David was een regisseur naar wie we opkeken en voor wie we, zoals het hoort, een beetje bang waren. We waren met z’n velen maar hij hield ons individueel in de gaten. Toen mijn oma overleed en ik dat aan niemand had verteld, riep hij me bij zich en vroeg me wat er aan de hand was. Hij leerde ons theater maken, maar hij leerde ons even zoveel over onszelf. Hij liet ons dichtbij en werd voor iedereen een soort vader. Hij kwam uit Londen en werd verliefd op Amsterdam. Daar bleef hij.

    Die David Greaves is nu dood.
    In Afrika kreeg hij cerebrale malaria, een vorm die direct de hersenen aantast. Binnen een paar dagen was hij weg.

    David, ik ging je googlen en ik vond belachelijk weinig informatie over je. Dat heb je met jullie theatermensen die dingen met hart en ziel doen.

    Daarom, David, is deze voor jou.
    Rust zacht.


  • ronja op haar favoriete plek op het balkon
    Zodra ik de balkondeur openschuif, stormen Ronja en Maus naar buiten.
    Snel ruiken ze aan alles, om te zien of er sinds de vorige keer niets veranderd is.
    Maus springt op de balkontafel en begint van de planten en bloemen te eten.
    Hap, hap, hap.
    Gulzig, en ook elke keer weer verbaasd als de bloemetjes een beetje prikken.
    Eenmaal vol overziet ze vanaf drie hoog de tuinen als een wijze heerseres.

    Dan Ronja.
    Ronja spurt zo snel mogelijk als haar hangbuikje dat toelaat naar haar favoriete plek. De enige opening die mijn balkon heeft: het gangetje naar de balkonkast. In de kast rommelt ze een minuutje rond om vervolgens heerlijk languitgestrekt in het gangetje te gaan liggen.
    Lijf veilig in het gangetje, koppie naar buiten.
    En zo ligt ze.
    Terwijl Maus zich drukmaakt om een vliegje dat naar binnen is gevlogen, ligt Ronja te soezen. Soms draait ze zich om, langzaam, als een kippetje aan het spit. Als ze aandacht nodig heeft, doet ze haar bekkie open en maakt ze kirrende geluiden.
    Als ik haar heb geaaid, valt ze in slaap.


  • Vrijdagavond sms'te ik: 'Het is hier aan deze kant van het IJ al heel gay.'
    Sms terug: 'Het is hier heel erg hetero.'
    (Vriendin hing met vriend op de bank, in Noord)

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)