Het voordeel van ziek zijn is dat je eindelijk weer eens toekomt aan lezen. Zo heb ik al twee boeken uit en heb ik nu tijd om het epistel te lezen dat ik in korte stukken per uur per e-mail van Zidouta binnenkrijg. Het boeit mij en ik ben benieuwd naar de komende edities vandaag.
Verder ben ik nu bezig met ‘Proeven van Liefde‘ van Alain de Botton. Ik kreeg het voor mijn verjaardag en had nog nooit van meneer de Botton gehoord, laat staan van het boek zelf.
Alain de Botton is een Zwitser met Spaans en Egyptisch bloed die een Franse naam heeft en zijn boek verwarrend genoeg in Parijs laat beginnen waardoor ik dacht dat hij Frans was, maar in Londen woont en in het Engels schrijft (wat ik in de Nederlandse vertaling heb gekregen). Het boek (Essays on Love) was zijn debuut in 1993.
De Botton heeft een opvallende schrijfstijl die het midden houdt tussen een filosofisch wetenschappelijk essay en een niet ongeestige roman. Het boek beschrijft een relatie – van het begin tot en met het eind (denk ik, ik heb het nog niet uit). Soms is het zeer herkenbaar en is het lezen een feest der herkenning, en geschreven vanuit het oogpunt van de man geeft het mij eens de gelegenheid voyeuristisch rond te neuzen in het hoofd van de verliefde andere. Met Aristoteles en Wittgenstein erbij gehaald lijkt het wel alsof er in het gedrag van de verliefde mens helemaal niets is veranderd in de loop ter tijden en dat ook de man en de vrouw eigenlijk hetzelfde denken.
Het leest in ieder geval erg prettig en is mooi vormgegeven. Ik zou zelfs willen zeggen: het maakt een mooi Sinterklaaskado.