Jaar: 2002

Het enige jammere aan de Volkskrantdag op het Internationale Film Festival in Rotterdam is dat je niet je waardering in mag scheuren op de publieksprijsstroken aan het eind van de film. Verder is de Volkskrantdag erg aangenaam: uit 15 films waarvan ik niet precies weet hoe de selectie plaatsvindt, krijg je er 5 te zien,…

Rotterdam is fijn! Morgen om 10:00 uur eerste film…

Zoals Amsterdam vanmiddag was, mag het altijd zijn. Een stralende zon, warm, een schoongezandstraalde straat voor mijn deur, glimmende pieken op de kerktorentjes in de lucht. De zon schitterde in de ramen van de eeuwenoude gebouwen, een vogel zong een prachtig lied, een wolkje stond eenzaam in het wolkendek, en de wind blies heftig door…

Sommige dingen blijven je altijd bij. Opmerkingen die je hebt gemaakt en waar je jaren later nog een stekende pijn in je maag van krijgt als je eraan denkt. Opmerkingen die gemaakt zijn tegen je waarvan je jaren later nog boos wordt als je ze weer hoort zeggen. Meestal zijn het dingen die door de ander allang…

The Notwist. Nu ook op Tonie’s hitlijst. 7 maart in Paradiso.

Vannacht kon ik niet slapen. Er was boel lawaai buiten en bovendien werd het maar niet donker. Na een uur draaien had ik mezelf zo ver om even te gaan kijken waar al dat licht en dat lawaai vandaan kwam. Op straat stonden politiewagens en autowegsleepmaterieel. Een aantal bouwlampen verlichtten de straat die nu bijna…

Het filmfestival in Rotterdam doet mij denken aan vervlogen tijden. Goede tijden, donkere zalen, fel daglicht bij buitenkomst, vierkante ogen, flesjes water, geplette broodjes en riante stoelen. De goede nostalagie druipt er van af, en het allerfraaiste ervan is: het gebeurt elk jaar weer. Elk jaar meer goede herinneringen en een heerlijk gevoel. De films waarvan ik…

Trots, en dank ook aan u. Ik zal de prijs (eeuwige roem, tenminste voor een jaar) koesteren! En tevoorschijn halen in tijden van wanhoop. En in tijden van nu ervan genieten.

Dag vrij! Op het programma: De Aap. Y tu mama tambien. Variola Vera. en als uitsmijter met dubbele dooier dan eindelijk: The Man Who Wasn’t There.

Op de roltrap stond een Hele Dikke Vrouw. Ze droeg een zwarte nepleren broek, met een zwarte nepleren jas. Een wit doorschijnend T-shirt kwam onder haar jas vandaan en kleurde mooi bij haar sportsokken die door de te korte broek prominent in beeld waren. In haar linkerhand een volle Leen Bakker tas, in haar rechterhand een…

Chagrijnig, uitgewrongen, opgekookt en gedesillusioneerd over het leven kwam ik de trap opgesjokt op mijn werk. Een mij onbekend meisje keek mij met grote ogen aan. Mijn collega zei: ‘Merel, dit is onze nieuwe medewerker Eva. Eva, dit is Merel, altijd vrolijk, altijd blij, maakt altijd grappige grapjes, kan je gerust bij aankloppen als je wat…

Gisterenochtend werd ik wakker van mannen op straat in oranje pakken die bezig waren de straat te effenen vanwege het hoge bezoek aanstaande zaterdag. Alle enigszins losse stenen die ik in de afgelopen zeven jaar in mijn straat had zien liggen, en waar nooit iets aan werd gedaan, werden gisteren verwijderd, verplaatst, vervangen, vergeten. Er…