Jaar: 2006

Wat is dat s??i geworden zeg, dat stemmen in Amsterdam. Boring! Mochten we de vorige keer nog met een romantisch potlood een rondje rood kleuren, nu is dat genot ons ontnomen door, ja, door wie eigenlijk, ik denk door iemand die heel erg stom is. Maar goed, daar was ik op voorbereid. Helaas bleek de…

Het is tijd voor lente! Ik voel het aan mijn…. euhm handschoen.

Zo, ik ben thuis. Ik heb heel veel mail. Het merendeel bestaat uit bedreigingen en scheldpartijen naar aanleiding van het postje over Taida (dat in mijn afwezigheid op nu.nl en webwereld gelinkt werd, vandaar de aandacht in mijn inbox). Gelukkig zijn er ook mensen die hun afkeer van de actie met normale woorden tot uiting…

De cursus “Even weg en in totaal isolement verstoken van de wereld die internet heet om je te concentreren op wat moet wat thuis niet lukt vanwege de verleidingen die de stad te bieden heeft” is voor mij een doorslaand succes. Ik ga nu al voor de vierde keer. Tot over een paar dagen.

La Verdonk heeft dus gesproken. Taida moet het land uit en het is onzeker of ze haar VWO-examen vanuit het buitenland zal kunnen doen.De bijna 70.000 digitale handtekeningen waren (naast medemenselijkheid) blijkbaar niet genoeg. Wat kan een eenvoudige weblogger dan nog doen?In ieder geval een Google-bommetje leggen. Tegen vreemdelingenhaat.

“Ongelooflijk! Moet je n?u eens kijken wat er gebeurd is”, zei ik tegen de sleutelmaker, terwijl ik de baard en de kop van mijn gebroken sleutel met enig dramatisch maar vrolijk vertoon op de toonbank legde. Als ik de sleutelmaker was, zou ik blij zijn met zo’n opgewekt meisje in de winkel. De sleutelmaker keek…

Ik nam ‘m op in 2000, zes jaren geleden. Of in 1999, zeven jaren geleden. In elk geval was het januari. Hij lag in mijn kast. Soms kwam ie eruit, omdat ik hem wilde zien. Vaak refereerden we eraan. Maar toch kwam het er nooit van. Vervolgens rustte er een vloek op de film, denk…

Mijn eigen krachten zijn mij onbekend. Dat bleek weer eens toen ik het sleuteltje in mijn fietsslot stak, het omdraaide en het vervolgens zonder enige weerstand afbrak. Het maakte minder geluid dan mijn hartgrondige vloek. Te meer daar de fiets nog op slot stond en ik op dat moment weg moest. Met de kop van…

* Ik heb wat foto’tjes van Riga op flickr gezet. * Zezunja en GeenStijl zijn mijn overgebleven concurrenten bij de Dutch Bloggies. Stem hier, of niet. * Op dit postje kunt u niet reageren. * Morgen hier een echt stukje, hoera, een echt stukje.

Ooit komt de dag dat ik tijd vind om iets bij deze foto’s te schrijven.

Dit is ook Riga, om maar meteen twee uitersten onder elkaar te zetten. Soms liepen we door een straat waarvan de ene kant strak gerenoveerd was en de andere kant compleet verwaarloosd. Over een aantal jaren zal alles er wel keurig uitzien, helaas zou ik willen zeggen, want het loszittende pleisterwerk en de vergane muren waren…

Het was zo koud dat de brede rivier de Daugava (waarvan ik niet weet hoe wij die noemen) die door Riga heenloopt, bevroren was. De koude en de sneeuw maakten de in de architectuur toch al aanwezige sprookjesallure compleet. De kleurrijke gebouwen met gezichten, draken en katten verwelkomden ons als warme dekens in de kou.…