Maand: februari 2004


  • lekker bungelen
    Een kleine week zonder internet en zonder mail.
    Eens kijken hoe dat bevalt.
    (ik hang links op de rug van mijn moeder)


  • “Waar ken jij de gastheer van?”, vroeg de jongen naast mij op de bank (dat hij was omgekocht door de gastheer laten we even onbesproken). We waren op een feestje waar ik niemand kende. Behalve de zus van de gastheer, bleek, van vroeger.

    “Hij reageert bij mij”, zei ik.
    “Sorry?”, zei de jongen, terwijl hij zijn linkeroor naar mij richtte om zo beter te kunnen verstaan wat ik zei. Ik herhaalde mijn tekst. Hij keek vragend.
    Ik legde uit dat ik een webzijde had, waarop ik dagelijks een stukje postte. En dat de gastheer daar vaak reageerde.
    “Elke dag een stukje posten, een soort weblog dus?”, vroeg hij.

    Hee. Dat was in het verleden niet vaak gebeurd. Dat iemand zo snel al zelf het woord weblog in de mond nam. Het fenomeen wordt almaar bekender. Deze jongen kende Geen Stijl. Owja, zei ik. Nou, ik doe net iets anders.

    Er waren ballonnen, lampionnen, er was een tropisch hoekje op het balkon, er waren negerzoenen en chippies en natuurlijk was er drank, er was een televisiekast en er waren mensen met gekke dingen op hun hoofd en om twaalf uur middernacht was er… champagne.
    En zo luidden wij het nieuwe jaar in.
    Schrikkelschrikkeljaar.
    Gelukkig nieuwjaar! Opdat u veel mag schrikkelen, vooral vandaag!


  • Ik heb een goede deal met mijn broer gesloten. Ik mag een week zijn auto lenen, als ik hem naar Schiphol breng voor zijn vakantiebestemming.
    Geen probleem natuurlijk, zei ik. Hoe laat ga je weg?


  • Ik zette met mijn brakke kop in ziekpyjama net de vuilniszak buiten (snel even in gympies gedoken) toen ik de glazenwasser zag. Hij stond op zijn ladder en was bezig met de ramen van de buren. Wat een rotklus in dit weer, dacht ik, terwijl ik de stukjes bevroren stoep onder mij vermeed.

    “Wat een rotklus moet dat zijn in dit weer”, zei ik tegen de glazenwasser.
    De glazenwasser keek een beetje blij en vroeg me te herhalen wat ik zei, hij had het niet goed verstaan. Dus ik herhaalde mijn opmerking en hij antwoordde: “Ja, het is echt een ramp nu”.

    Ik schoot snel weer naar binnen.
    Een paar minuten later, toen ik aan mijn hete thee nipte, viel het kwartje.
    De glazenwasser had in eerste instantie vast gedacht dat ik hem een kopje koffie zou aanbieden, een gedachte die geen seconde in me op was gekomen. 
    Maar hoewel de glazenwasser vast nog niet mijn straat uit was, was mijn schuldgevoel kleiner dan mijn eigen behaaglijkheid in de slaapzak op de bank.


  • Verbazingwekkend om te zien hoe het lichaam werkt. Eigenlijk had ik al voor dat croissantje iets moeten vermoeden. Mijn lichaam dacht vast: ah, eindelijk een vrije dag, nu kan ik doen en laten wat *ik* wil.

    Pas om een uur of drie in de middag begon het na wat prikkelende waarschuwingen echt. In plaats van de leuke dingen te doen die ik voor mijn vrije dag had bedacht, werd de WC mijn locatie.
    ’s Avonds sloeg de koorts toe. Koud, warm, koud, warm. Een ouderwets gevoel, ik kan me de laatste keer koorts niet herinneren.

    Maar vandaag mag ik niet ziek zijn, ik heb veel te veel belangrijke dingen te doen. Nu ben ik in dubio. Mijn maag rommelt, de thermometer meet 38 graden (oraal, dus tel er maar wat bovenop). Wel 10 uur onafgebroken geslapen. Zou ik de gok wagen en gewoon naar werk gaan?
    Ik haat kotsen. Het klopt gewoon niet.



  • Het klasgenootje dat mij vroeger in de eerste klas moest bellen via de zogenaamde sneeuwbalconstructie vond ik een beetje eng. Hij was stoer en ik niet, denk ik. In de klas deden wij alsof wij elkaar niet zagen, maar als er een docent ziek was, moest hij mij ’s ochtends bellen. Dan hadden we elkaar aan de telefoon en hoewel hij altijd goed nieuws had, kon ik hem niet blij antwoorden. Veel te gestresst over het intieme contact. Ik dankte hem zakelijk voor de doorgegeven informatie en belde de volgende. De volgende was een vriendin van mij. Peanuts en gegiechel.

    Hier moest ik aan denken toen ik net gedaan had wat ik vandaag moest doen en de rest van de dag vrij voor me zag liggen. Die vrijheid gaf zo’n verrassend blij gevoel dat het leek op de vreugde na een verlossend sneeuwbaltelefoontje. Niet alleen was er een docent ziek, ook hadden daarom geen proefwerk.

    Eens kijken. Hier ligt een warm croissantje naast de krant. Mijn voeten na de barre tocht buiten gaan zo in mijn sloffen. Een dampende koffie zal ik zo gaan maken.
    U redt het wel even, toch?


  • In de verte stak een meisje op skates dwars de weg over. De tramrails waren gevaarlijke hindernissen. Ze struikelde steeds bijna, klapte met haar bovenlichaam naar voren, maar hield haar evenwicht. Het zag er onzeker uit.

    Toen ik dichterbij kwam, zag ik dat het meisje nog een kind was. Een jaar of acht, onzeker op wiebelende skates in de grote stad. Mijn ogen zochten de weg af op zoek naar een begeleider, maar er was niemand te zien die bij haar hoorde. Ze had de overkant van de straat met horten en stoten bereikt en schaatste nu een stukje voor mij op het fietspad. Ze reed alsof ze kluunde en ik hield mijn hart vast, elke keer dat ze afzette.

    We kwamen bij een brug. Ik fietste nu precies achter haar en ik wilde haar inhalen, maar durfde niet omdat ze zoveel wegdek in beslag nam en er auto’s voorbij kwamen. Ik fietste langszij toen we net aan de voet van de brug waren aangekomen. Het meisje zag me en greep in de verstoring van haar evenwicht mijn achteropje vast. “Mag ik mee naar boven?”, vroeg ze, terwijl mijn fiets zo ongeveer tot stilstand werd gebracht door het nieuwe ballast dat er plotseling bijgekomen was.

    Ze ging met me mee. Ik trapte uit alle macht om de fiets boven te krijgen. Ik was bang dat ze los zou laten en om zou vallen. Er gebeurde vooralsnog niets. Maar terwijl ik verwoed trapte, vreesde ik ook de andere kant van de brug. Zou ze niet een enorme snelheid krijgen waardoor ze met haar onzekere tred zo, hop, onder een auto terecht zou komen?

    Ook dat bleek ongegrond. Ze ging inderdaad met een rotgang naar beneden, in mijn kielzog, maar klampte zich aan het eind van de rit stevig vast aan een lantaarnpaal waardoor ze al rondjes draaiend tot stilstand kwam.
    Ik was toen al doorgefietst. Toen ik omkeek, stond ze weer op het fietspad. Ik vroeg me af of ik dit als ouder goed zou vinden.


  • ouch!
    AMSTERDAM Een aantal gewonde werknemers van de TU in Delft is donderdagmiddag naar het ziekenhuis in Delft vervoerd. De woordvoerder van de politie sprak van een ‘bijzonder laffe daad die helaas past bij de huidige samenleving’. Deskundigen merkten op dat de trend van geweld op middelbare scholen nu al wordt voortgezet op de universiteit. Gisterenavond laat arriveerden de eerste detectiepoortjes op de TU. Over de oorzaak van het bloedbad is nog niets bekend. Wel zou het gaan om een financi?le afrekening.


  • Heden hanteer ik de vandenb tactiek. Vandenb, die deze maand een prachtverhaal in literair tijdschrift De Gids publiceerde en binnenkort wereldberoemd wordt met zijn boek, schrijft zijn stukjes op werk. Maar niet tijdens werktijd, nee, hij gaat iets eerder naar zijn werk om daar speciaal voor u, de lezer, een stukje te produceren. Wat een vlijt!

    Zo nu ook ik. Gelukkig mag ik een heel uur later op werk verschijnen dan vandenb, wat het voor mij niet zo’n heel grote opgave maakt, maar toch! Mijn collega’s zullen zometeen schrikken van mijn aanwezigheid als zij zo binnenkomen. Merel? Zo vroeg? (Ze zullen uitbarsten in een lied: vogeltje wat zing je vroeg).

    Dit gekke stukje komt doordat een teveel aan computeren niet goed is voor de mens. Daarom lijkt het mij een boel kek idee om de computer niet meteen aan te zetten na het wakker worden. En niet pas uit te zetten vlak voor het slapen gaan (waardoor ik soms een heel uur later ga slapen! en slapen is fijn! dus uit dat ding!).

    Zo zal ik innerlijke rust verkrijgen, een nog beter mens worden dan ik nu al ben en grootsche daden verrichten.
    Uhuh. Eerst maar ‘ns koffie.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)