Jaar: 2008

Onze Taal heeft altijd van die leuke taalmissers op de achterkant van het blad staan, waarom ik me graag verkneukel. Maar Onze Taal is zelf ook heel grappig! Weliswaar zijn ze niet taalgerelateerd grappig (het lijkt mij heel moeilijk om bij Onze Taal te werken, omdat je dan echt nooit, maar dan ook nooit, een…

Ik was niet eerder zo dicht in de buurt geweest van een lid van het koninklijk huis. Nu wil ik allemaal excuses maken, dat het koninklijk huis me niets doet, en dat het heus niets voorstelt om daar lid van te zijn, en dan wil ik iets intelligents zeggen over de monarchie en geld, maar…

Elk jaar reis ik tijdens het Internationaal Filmfestival Rotterdam vele kilometers naar onherbergzame streken en wereldsteden. Dit jaar bleef ik helaas thuis. Onder het motto 'je moet ten minste 1x per jaar naar 5 films op 1 dag' ging ik voor het eerst naar het Oscarweekend van Het Parool, in Pathé de Munt op het…

Ze noemen me wel de Jan Ullrich van de Lage Landen. Bij het stoplicht op het kruispunt onderaan de brug schiet ik duchtig uit stilstand weg. Mijn specialiteit houdt zelfs de mensen die nog aan komen fietsen op afstand. Mijn naasten blijf ik voor met gemak. Het fietsen gaat als vanzelf, ik voel mijn spieren…

In beweging is ie nog misplaatster. 🙂

'Het ziet er keurig uit', zei de mondhygiëniste, 'je hebt de tips van de vorige keer goed opgevolgd.' Het is altijd fijn om complimenten te krijgen. Ik had geen idee welke tips ik vorige keer had gekregen. 'Ik zie veel minder tandsteen, dus dat poetsen van je tandvlees gaat beter.' Ohja! Na 31 jaar was…

Voor de derde opeenvolgende zaterdag scheen de zon volop. Weer werd er gewandeld. Dit keer stonden schaduwen centraal. Ondanks onze wandeling werden onderstaande schaduwen allemaal genomen op zo'n 100 m2. Voor het interactieve aspect van zo'n webzijde, en voor de Amsterdamkenners onder ons: waar was ik?

Nog vier weken en een beetje. Dan stap ik uit het vliegtuig op JFK en laat ik mijzelf in een taxi naar Manhattan vervoeren. De dag erna wordt het lente en zal ik mijn traditionele lenteroep schreeuwen vanaf de daken van – ik noem maar een hoog gebouw – het Empire State Building. Vette shizzle!…

Normaalgesproken word ik opstandig van te hippe en te bedachte concepten. Ik was dan ook nogal sceptisch over mijn eigen plan. Beware, op 14 februari. We zouden gaan eten in ctaste, een restaurant waar je eet in het donker. Ik zette de voordelen op een rij: * je kunt in je slobberbroek aanschuiven, niemand die…

Voor wie 'm heeft gemist (woehahaha): de middagmist. Uitzicht uit het kantoorraam.