• “Jaaaa, dit is die zebra met de rode strik!”
    Zei ik dat nou echt?
    De deelnemers in mijn schrijftraining kijken me vragend aan.

    “Jullie waren overduidelijk niet bij Het LEUKSTE event over (marketing)psychologie”, zeg ik grappend en ik leg uit wat Christ Coolen bedoelde met de zebra met de rode strik.

    Zebra’s blenden in. Ze vallen daardoor niet op in de groep. Goed overlevingsmechanisme.

    Maar voor ons, als schrijvers, communicatiemensen, marketeers? We leven in the age of average – we volgen en we doen als de rest. Niemand durft zich meer te onderscheiden. Kijk maar eens naar de meeste sites. Allemaal van die uniforme teksten. Inwisselbaar. Saaaaaaai.

    Door je te onderscheiden kun je opvallen, en dat is eng. Maar als het lukt, is het natuurlijk veel toffer en veel waardevoller. Voor je lezer of je klant, maar ook voor jezelf.

    Terug naar mijn training. De deelnemers van deze redactie zijn op zoek naar hun tone of voice. Wie zijn ze nou eigenlijk? Wie spreken ze aan? En hoe kunnen ze dat het beste doen? We maken portretjes en persona’s en ze staan op de lijn met tegenstrijdigheden om de kleur van hun teksten te bepalen.

    Aan het einde van de sessie herschrijven ze een bestaande tekst. Een eerste aanzet tot de nieuwe tone of voice. Die is ineens wel heel anders, na deze sessie.

    “Maar wat we nu doen, werkt online juist heel goed”, zegt een van de redacteuren.

    “Dat weet ik”, zeg ik. “Maar misschien werkt dit wel nóg BETER. Nu doen jullie eigenlijk hetzelfde als de rest. Omdat dat werkt. Maar wat als je nou eens op zou vallen? Als je je onderscheidt op dit vlak? Word die zebra met de rode strik!”

    Over drie weken is training 2.
    Ik hoop zo dat de strik dan alleen nog maar groter én roder is geworden.


  • “Voor mij graag de natuurlimonade met salie”, zeg ik tegen de jongen die de bestelling opneemt.

    “Huh?”, zegt vriendin K.

    We zitten op een (iets te) chic terras. Het is warm en druk.

    “Maar ik wil ook natuurlimonade!”, zegt ze. Sterker nog: ze was daar op de menukaart naar op zoek, maar ze had het niet zien staan. Daarom koos ze voor een cola.

    “Dat komt door het tussenkopje!”, roep ik. Want zo praat ik op terrassen.

    Ik zie ze veel: tussenkopjes die hun doel missen.
    Je scant de menukaart, met een bepaalde intentie. Aan de linkerkant staan de dranken zonder alcohol, rechts met. Je wilt zonder alcohol, dus je kijkt links.

    Frisdranken en Sappen & Zuivel zie je daar. Na Sappen & Zuivel staat er Post uit de natuur. ‘Post uit de natuur’ klinkt niet als dranken, dus daar moet je niet zijn. Je blik gaat weer naar boven en je maakt een keuze uit de Frisdranken en de Sappen & Zuivel. Dan maar cola.

    Gemiste verkoopkans!
    Jammer voor de natuurlimonade.

    Tussenkopjes kunnen zo vaak zoveel beter.

    In De regels van Roze vind je daarom 5 pagina’s over tussenkoppen. Met goede en minder goede voorbeelden én een tussenkop die, eenmaal aangepast, superveel geld opleverde. En dat voor een zorginstelling.

    Ook geweldige tussenkoppen maken? Bestel De regels van Roze.

    “Welke smaak?”, vraagt de jongen, een tikkeltje ongeduldig.


  • Kan ChatGPT je helpen om teksten schrijven volgens De regels van Roze? Tekstcollega Dennis Rijnvis (schrijfvis) en ik namen de proef op de som.

    Kan-ie het beter dan wij? Zouden wij zijn teksten gewoon kunnen overnemen en doen alsof wij ze hadden geschreven? Moeten we misschien onze opdrachten aan ChatGPT scherper formuleren, om betere teksten terug te krijgen? En de belangrijkste vraag van mij natuurlijk: is De regels van Roze niet volstrekt overbodig nu ChatGPT er is?

    Spanning en sensatie!

    Bekijk en beluister deze battle tussen ChatGPT en onze jarenlange schrijfervaring.
    Kom achter onze eerste conclusies.
    En laat vooral weten wat je er zelf van denkt.

    Tip 1: zet je geluid aan, anders kijk je naar de saaiste video ooit online verschenen. Zie het als een podcast met beeld.
    Tip 2: heb je nog nooit iets gedaan met ChatGPT? Dan ligt het niet aan jou dat je misschien niet zo veel van dit filmpje begrijpt.
    Tip 3: m’n boek verschijnt pas op 5 juni, maar jij kunt het nu alvast bestellen.
    Wat een goede tips, al zeg ik het zelf.


  • Is dit de auteur Merel Roze die nog nét de laatste komma goed zet in de drukproeven? Is dit kersverse uitgever Merel Roze die in de laatste fase zit van een eigen boek uitgeven? Is dit een heel trotse en blije vrouw omdat ze het ‘m (‘r, ‘x) geflikt heeft?

    Het antwoord is 3x ja.

    De regels van Roze … en al het andere wat je moet weten over online schrijven verschijnt op maandag 5 juni 2023.

    Niks meer aan doen.

  • Ze waren er toen ik nog nooit met iemand gezoend had, maar dat wel heel graag wilde. Met wijze raad en vol vertrouwen. Ze waren er toen ik voor het eerst verliefd werd. Ze waren er tijdens mijn eindexamenjaar. Ze waren er toen B. het uitmaakte. Als het golft, dan golft het goed. Ze waren er toen ik gitaar leerde spelen. Groot Hart. Ze waren er toen M. doodging. Onderuit. Toen ik in Glasgow studeerde, met heimwee naar huis.

    Ze waren er elk jaar in december, in Paradiso. Elk jaar waren we erbij. Soms met een hele groep, soms met een halve. Elk jaar een feestje. Elk jaar ook even huilen. Troost, voor alle moeilijke momenten. Vreugde, voor de liefde. Hou me vast. En elk jaar dansen, dansen, dansen.

    Ze waren er, eigenlijk mijn hele leven lang.

    En nu waren ze er voor het laatst. Omringd en vastgehouden door de mensen die er altijd bij waren, bedacht ik me hoe de teksten van De Dijk mede mijn wereldbeeld bepaald hebben. Een mooi wereldbeeld, waarin een stad een veel te mooie vrouw is, mensen gewoon toegeven dat ze nergens goed voor zijn, maar wel van je kunnen houden zoals niemand anders kan. Waarin de blanke man met z’n witte boordje an er flink van langs krijgt, waarin vrouwen van ijzer en mannen van staal alleen in een vreemde wereld verschijnen. Waarin je niet hoeft te kloppen om binnen te komen en waarin we het goddank allemaal niet alleen kunnen.

    Ik zong dit weekend voor de 30e keer uit volle borst mee dat het straks verboden is, of te laat om nog te gaan. Meer dan ooit voelde ik de dreiging die daarvan uitging.

    Lieve De Dijk, bedankt voor alle mooie momenten, voor alle teksten, voor alle goede herinneringen, voor het voeden van vriendschap.

    Ik weet straks pas wat ik mis.


  • Lieve Machteld, je feest was precies zoals jij het gewild zou hebben. Met veel dansen, foute muziek, de polonaise, te veel drank, eindeloos napraten de dag erna. Een live optreden zelfs, van VanWyck. En ook mooie woorden, over jou. En natuurlijk een quiz: de Grote Geweldige Machteld Maris quiz. Die Floor Rieder won, en ik weet zeker dat je dat heel erg leuk had gevonden.

    Iedereen was er. Van je vrienden uit de zandbak tot je intreegenoten, van vriendinnen van de middelbare school tot je collega’s, van je vrienden viavia tot je gezin en je familie.

    Mij werd de vraag gesteld hoe ik je kende. Ik antwoordde – heel stom – ‘ook viavia’ in de microfoon. Dat komt omdat ik niet kan nadenken als ik even snel iets in een microfoon moet zeggen. Maar ik ken je natuurlijk helemaal niet viavia, idioot die ik ben.

    Voor een opdrachtgever zocht ik destijds een pooltje redacteuren. Ik hield een lijstje bij op mijn computer, en ging soms online op zoek naar nieuwe, inspirerende schrijvers. Zo kwam ik bij jou uit. Machteld Maris, een naam die je niet snel vergeet. Jij volgde mij al op Twitter, zag ik, en ik volgde je terug. Vanaf toen reageerden we af en toe op elkaar.

    Op een zomerse dag in september 2011 twitterde je dat je op de jaarlijkse schrijversborrel bij Ambo|Anthos was. Ik stond voor dezelfde borrel voor de deur bij Ambo|Anthos nog even te wachten en checkte m’n tweets. Ik twitterde terug: Leuk, waar vind ik je? Je stond bij de bar en de rest was geschiedenis.

    Een directe klik hadden we. En een geweldige avond. En dankzij jouw enorme energie en ongelooflijke gave om te verbinden, te koppelen, te netwerken was ik dat najaar al onderdeel van je sociale leven. Nog die kerst zat ik zelfs vol liefdesverdriet bij jouw uitgebreide familie aan tafel, opdat ik niet alleen zou zijn.

    Je zwierde me de dansvloer van het leven op en nam me mee op reis. Je zwierde me ook letterlijk de dansvloer op – af en aan, of ik wilde of niet.

    Je koppelde mij en mijn vrienden aan jouw vrienden, collega’s én familie, bracht deze uiteenlopende types bij elkaar voor spelletjes, feestjes, etentjes, dansavonden en archief- en museabezoeken. The more the merrier, en met de gedachte: als ik deze mensen leuk vind, dan vinden ze elkaar ook vast leuk. Toen je een weekendje weg won voor 10 personen en je 9 leuke mensen uitnodigde, ontstond weer een nieuwe, mooie vriendengroep.

    Op je feest keek ik om me heen. Al deze 150 mooie mensen had jij maar mooi bij elkaar gebracht. En wat kende ik er veel. Wat een mooie verzameling mensen.

    Je zou het een geweldig feest hebben gevonden.
    Je zou er vol trots nog weken over hebben nagepraat.

    Dat je er zelf niet bij kon zijn.
    Dat je er nooit meer bij kunt zijn.
    Dat was het minpunt aan het feest.


  • Als ik ’s ochtends beneden kom, is er geen kat die me miauwend om eten begroet. Er heerst in huis een diepe rust. En onrust bij mij. Geen getik op de vloer. Geen warm vachtje dat om mijn benen cirkelt. Geen poes op de plekken waar ze hoort te liggen.

    Deze week namen we bij de dierenarts met z’n drieën afscheid van de bijna 18-jarige dame die sinds haar zesde week bij me was. Ondanks de vele briefjes waarop stond dat er vanwege corona maar één persoon tegelijk naar binnen mocht, mochten we samen nog even bij haar zijn.

    18 jaar. Lief en leed. Veel leed ook. Man. Wat gebeurt er veel in een mensenleven. Gelukkig ook veel lief.

    Veel van mijn vrienden en familie zullen Ronja kennen als de kat die ze niet zagen. Ze kwam vaak pas tevoorschijn als het bezoek weg was. Nadat Thomas geboren was, zagen we haar altijd pas als hij naar bed was. Maar dan was ze een heerlijke schootkat en ook overdag, als ik in een stil huis werkte, lag ze altijd bij me. Op schoot, op het toetsenbord, achter het toetsenbord, op de krant, op mijn boek, op mijn muis. Heerlijk spinnend, bereid zich overal te laten aaien.

    Toen haar zus Maus doodging, veranderde er iets in Ronja. In anderhalf jaar werd ze van een schichtig beestje een sociaal dier. Ze werd ook steeds dover, dus ze schrok minder van geluiden. Thomas en zij werden betere vrienden, en zelfs echte maatjes. We vonden de verhuizing zielig voor haar, maar in het nieuwe huis voelde ze zich prinsheerlijk. Een eigen territorium zonder zus! Bezoek? Gezellig! En een tuintje! Dat met liefde besnuffeld werd en zelfs verdedigd. Go, oma Ronja!

    Van de dikke, gezellige huiskat was nog maar een heel klein beetje over. In heel korte tijd viel ze enorm af, begon ze dag en nacht klaaglijk te miauwen (zo leerden mijn collega’s en opdrachtgevers haar ook meteen kennen), zakte ze door haar pootjes en lag ze in vreemde houdingen op vreemde plekken.

    Thomas moest keihard huilen en schokschouderde met veel drama.
    “Ik vind het zo erg”, zei hij. “Het is veel erger voor mij dan voor jou, want jij huilt veel minder hard.”
    Ik veegde mijn tranen stilletjes weg en gaf hem een kus.
    Toen zei hij: “Maar we kunnen nu misschien wel een kitten nemen.”



  • ‘Het coronanieuws is naar onderen verplaatst!’ Ik riep dit uit, ’s ochtends in bed, telefoon in de hand, ergens in juni denk ik. Voor het eerst sinds weken werd de 101 van Teletekst niet meer gedomineerd door corona. Het blokje was naar onderen gezakt en er stonden maar 3 nieuwsberichten onder. Als Teletekst het zegt, dan is het waar. Dus de ergste crisis moest nu wel voorbij zijn.

    Hét lichtpunt van de lockdown in het voorjaar waren voor mij de lockdownafleveringen van Man met de Microfoon. Toen de laatste aflevering voorbij was, vroeg ik me af hoe ik zonder moest. Gelukkig ging Chris Baijema door met wat hij ervoor ook al deed: reguliere afleveringen maken van Man met de Microfoon.

    En daar mocht ik te gast zijn, vorige week. En zo zorgde Chris voor een nieuw lichtpuntje: want hoe leuk was dat! Luister naar aflevering #38: Sportvliegtuigje vliegt in WTC in New York.

    Teletekst Merel Roze Man met de Microfoon
    Teletekst – Man met de Microfoon

    (En extra tip: de lockdownafleveringen terugluisteren is óók heerlijk)


  • Maus is dood, lang leve Maus!

    Sinds oktober 2003 was ze bij me. In de beginjaren speelde haar leven zich deels online af, in de blogs die ik over haar schreef en de foto’s die ik plaatste (ook al was Ronja altijd een stuk fotogenieker). Daarom verdient ze ook een online in memoriam, al leefde ze de laatste jaren niet meer in de schijnwerpers.

    In 16 jaar gebeurde er veel in onze levens. Ze zag relaties van mij komen en gaan. Ze verhuisde twee keer. Ze ging een paar keer mee op vakantie naar het huisje aan zee. Ze heeft twee weken in Den Haag gelogeerd (en zich niet laten zien) en woonde vorig jaar vanwege een verbouwing een maand bij mijn ouders (en liet zich niet zien). Vreemde mensen en vreemde plekken waren zeg maar niet echt haar ding.

    De laatste 3,5 jaar moest ze ineens leven met een kleine indringer, die haar plaats direct innam. En die zijn liefde voor haar op een nogal luidruchtige en soms agressieve wijze toonde. De liefde is nooit echt wederzijds geweest. Ik geloof ook dat ze het me nooit echt heeft vergeven.

     

     

    Ik grapte altijd dat Maus geboren was in het verkeerde lichaam. Ze was net een mannetje, een grote broer voor Ronja. Ze was bonkig en pezig en liep als een bootwerker. Als ze geaaid wilde worden, wierp ze zichzelf luid spinnend tegen me aan (ook tegen gasten, die dat soms wat heftig vonden). Ze ging altijd tégen me aanliggen, nooit óp mijn schoot. Ik mocht haar overal aaien, het liefst op haar buik, maar opgetild worden wilde ze niet. Ze had een hekel aan mensen met schoenen aan, vooral schoenen met hakken.

    Ze was eigenlijk nooit ziek en ik dacht altijd dat ze Ronja makkelijk zou overleven. Maar de laatste tijd viel ze veel af en vlak voor de vakantie plaste ze ineens buiten de bak. Dat bleek het begin van het einde.

    De laatste dag van onze vakantie kregen we een bericht van de kattenoppas dat het echt heel slecht met haar ging. We troffen haar sterk vermagerd aan, bijna niet meer in staat om te lopen en met een afwezige blik in haar ogen. Gelukkig waren we er net op tijd bij om haar nog even flink te aaien. In de nacht van zaterdag op zondag overleed ze, precies 1 week 16 jaar oud.


  • #1 De online eindredacteur wordt onmisbaar

    Een rondje langs websites en social posts en het is zonneklaar: online eindredactie is broodnodig. Zelfs bij gerenommeerde titels en grote bedrijven zie je pagina’s en teksten die liefde kunnen gebruiken. Voor een betere opbouw, prettiger taalgebruik, een consistente tone of voice. Voor sterkere koppen en intro’s en meer conversiekansen. En vooral voor die lezer, die snakt naar goede content (zie 3). Wie bewaakt de kwaliteit, de samenhang, de toon van al die online content? Juist. Als online eindredacteur kun je in 2019 hét verschil maken. Update 2023: gebruik daarvoor vooral De regels van Roze … en al het andere wat je moet weten over online schrijven.

    #2 Rust, reinheid en regelmaat

    Rust, reinheid en regelmaat lijken misschien haaks te staan op de snelle veranderingen in de online wereld, maar geloof me: we houden ervan. Ooit, lang geleden, in de tijd van de webdino’s, had ik een blog. Dat blog werd supergoed bezocht, en één van de geheimen was: ik plaatste elke ochtend, voor ik naar werk ging, een nieuwe post. Die regelmaat, de wetenschap dat er, als jij op je werk aankwam, iets nieuws op merelroze.com stond, vormde een belangrijk onderdeel van het succes. Nu, vele jaren later, is die behoefte aan regelmaat net zo sterk. Als online eindredacteur kun je rust (ook op de pagina zelf), reinheid (ook op de pagina zelf) en regelmaat (wanneer plaats je wat) brengen. Zo maak je niet alleen de redacteuren, maar ook de (potentiële) lezers blij.

    #3 Durf te kiezen

    Tip voor 2019: durf te kiezen. Je kunt je beter onderscheiden voor een specifieke groep dan (wéér) kopieergedrag vertonen voor de massa. Maak een goed plan: wie wil je het komend jaar nou echt bereiken, en waarom – en met welke content? Lezers verlangen naar creatieve online teksten en andere soorten content, die eigen en origineel zijn, met inhoud waar ze iets aan hebben. Personalisatie is daarbij een interessante trend. Ook daarbij geldt: durf te kiezen. Houd het klein en overzichtelijk, kijk wat het doet en bouw vanuit daar verder.

    #4 Emoji’s mogen

    Dit is voor sommige taalliefhebbers waarschijnlijk het laatste bewijs dat Het Internet alleen maar verloedering van taal in de hand werkt. Maar toch ga je ze in 2019 nóg meer zien in teksten: emoji’s. Sowieso nog meer op social media, maar wie weet ook steeds vaker in online artikelen. Alleen voor pubers en gezellige berichten? Nee. Ook bij serieuzere organisaties en berichten komen ze voorbij. Echt? Ja, echt. Lees dit bericht begin 2020 maar weer [en bedenk hier een passende emoji].

    #5 SEO

    Google. Ook al verliest het bedrijf vertrouwen: als het gaat om trends in online eindredactie kun je er niet omheen. Heb je in 2017 of 2018 een training SEO gevolgd en denk je dat je bij bent? Voor de basis klopt dat, geen zorgen. En op de technische kant heb je als online eindredacteur waarschijnlijk niet zo veel invloed. Maar dan is er nog steeds genoeg te ontdekken over als het gaat om SEO en content. Hoe zit het bijvoorbeeld met jouw cornerstone content, met je featured snippets en je linkbuilding? En wat is de invloed van Google voice search op jouw SEO-strategie?

    #6 Bedenk een plan B

    Dan nog een laatste trend die de komende jaren niet minder zal worden: het risico van je afhankelijkheid van online giganten als Facebook en Google. Stel je voor wat er met je traffic, community of inkomsten gebeurt als jouw lezers of klanten daar steeds minder te vinden zijn. Omdat het vertrouwen in de bedrijven afneemt, of er minder de wens is om op social media actief te zijn. Krijg je paniek van deze gedachte? Ga dan samen met je redactie alvast werken aan een plan B. Een pittige, maar inspirerende uitdaging (zie 3).

    Voor [De Redactie] geef ik de tweedaagse training Online eindredactie.

blogarchief

2023mei (2)
juni (1)
oktober (1)
2022mei (1)
december (1)
2021maart (1)
2020november (1)
2019januari (1)
augustus (1)
2018januari (1)
2017maart (1)
2016maart (1)
juli (1)
2015januari (4)
februari (2)
maart (1)
april (2)
mei (1)
oktober (1)
december (1)
2014februari (2)
maart (2)
april (2)
mei (2)
juni (3)
juli (5)
september (2)
oktober (1)
november (3)
2013januari (4)
februari (3)
maart (2)
april (1)
mei (2)
juni (2)
juli (4)
augustus (2)
september (3)
oktober (1)
november (1)
december (2)
2012januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (3)
mei (3)
juni (6)
juli (4)
augustus (3)
september (3)
oktober (4)
november (4)
december (2)
2011januari (5)
februari (1)
maart (3)
april (4)
mei (5)
juni (8)
juli (5)
augustus (3)
september (2)
oktober (2)
november (2)
december (3)
2010januari (12)
februari (7)
maart (5)
april (5)
mei (14)
juni (7)
juli (5)
augustus (2)
september (4)
oktober (5)
november (2)
december (3)
2009januari (12)
februari (10)
maart (11)
april (9)
mei (6)
juni (6)
juli (6)
augustus (3)
september (6)
oktober (5)
november (6)
december (7)
2008januari (19)
februari (22)
maart (26)
april (15)
mei (17)
juni (23)
juli (14)
augustus (11)
september (7)
oktober (17)
november (14)
december (10)
2007januari (14)
februari (14)
maart (19)
april (20)
mei (16)
juni (17)
juli (17)
augustus (19)
september (15)
oktober (23)
november (15)
december (21)
2006januari (15)
februari (14)
maart (20)
april (18)
mei (22)
juni (29)
juli (24)
augustus (22)
september (20)
oktober (22)
november (24)
december (20)
2005januari (16)
februari (13)
maart (19)
april (21)
mei (16)
juni (24)
juli (25)
augustus (15)
september (19)
oktober (18)
november (20)
december (19)
2004januari (37)
februari (34)
maart (33)
april (30)
mei (39)
juni (32)
juli (20)
augustus (36)
september (31)
oktober (17)
november (21)
december (20)
2003januari (56)
februari (54)
maart (48)
april (41)
mei (46)
juni (48)
juli (40)
augustus (43)
september (37)
oktober (37)
november (14)
december (27)
2002januari (48)
februari (47)
maart (52)
april (39)
mei (50)
juni (38)
juli (31)
augustus (34)
september (39)
oktober (40)
november (54)
december (51)